ตอนที่ 183 : ความลับไม่มีในโลก
ขอความเจริญในพระสัทธรรมจงมีแด่ท่านผู้อ่านทุกท่าน
เมื่อครั้งอาตมาอายุ ๑๑ ปี บวชเป็นสามเณรได้ประมาณสองเดือนครึ่ง ก็เข้าสอบนักธรรม มีวิชาหนึ่งชื่อว่าวิชา “เรียงความแก้กระทู้ธรรม” คือเอาพุทธภาษิตมาแต่งอรรถาธิบายเพื่อทดสอบความเข้าใจ อาตมาจำได้ว่าพุทธภาษิต ปี พ.ศ. ๒๕๑๑ นั้น กองธรรมสนามหลวงได้ออกข้อสอบว่า
“นตฺถิ โลเก รโห นาม ปาปกมฺมํ ปกุพฺพโต”
[คำอ่าน : นัด-ถิ, โล-เก, ระ-โห, นา-มะ, ปา-ปะ-กำ-มัง, ปะ-กุบ-พะ-โต]
แปลว่า “ขึ้นชื่อว่าที่ลับของผู้กระทำบาป ความลับย่อมไม่มีในโลก”
การที่เราทำความชั่วความไม่ดีโดยส่วนตัวหรือส่วนรวม หรือเป็นก๊วนเป็นแก๊งเป็นพลพรรคนั้น จริง ๆ แล้วไม่มีความลับ แล้ววันใดวันหนึ่งความลับก็อาจจะถูกเปิดเผยมาก็ได้ ความลับหรือความชั่วที่ถูกเปิดเผยหรือปรากฏเพราะอะไร...
- ขาดสติสตัง
- พลั้งพลาด
- ขาดความระมัดระวัง
- หักหลังกันเอง
- ผู้ที่เก่งกว่าจับผิด
- ผู้มีฤทธิ์รู้ด้วยญาณ
- อาการบ่งบอก
ความชั่วที่มาปรากฏคือขาดสติสตัง เมาเหล้าเมามันแล้วก็โพล่งออกมา เดี๋ยวคนก็ได้ยิน
พลั้งพลาด ทำไปแล้วตามแผน แต่อะไรที่มันโกหกมันจะมีความพลั้งพลาดเพราะสถานการณ์ วัน เวลา บุคคล ไม่เป็นจริง
ขาดความระมัดระวัง ทำไปแล้วบางทีลืม ขาดความระมัดระวังในการเก็บความลับของกันและกัน
หักหลังกันเอง เมื่อผลประโยชน์ขัดกันก็หักหลังกันเอง
ผู้ที่เก่งกว่าจับผิด คือมีผู้ที่เก่งกว่าจับความผิดได้ เช่น ตำรวจ ศาล อัยการ สายสืบ
ผู้มีฤทธิ์รู้ด้วยญาณ ความลับความชั่วบางเรื่องท่านรู้ด้วยญาณแต่ท่านไม่พูด
อาการบ่งบอก คือถึงที่จริงแล้วอาการมันบ่งบอก
สิ่งทั้งหมดทั้งมวลนี้จึงเป็นที่เปิดเผยของการสืบสวนสอบสวน จึงใคร่ขอกล่าวเตือนท่านทั้งหลาย เมื่อถึงเวลาจะทำความชั่วต้องระวัง และเดี๋ยวนี้เครื่องไม้เครื่องมือสื่อมันเยอะ ในเรื่องส่วนตัว แม้กระทั่งในเรื่องการบ้านการเมือง ในที่ประชุมที่ปรึกษาหารือกัน ในใดวันหนึ่งเมื่อเกิดหักหลังกันเอง หรือขาดสติสตัง พลั้งพลาด ขาดความระมัดระวัง หักหลังกันเอง ผู้เก่งกว่าจับผิด ผู้มีฤทธิ์รู้ด้วยญาณ อาการบ่งบอก ถึงเวลานั้นความหายนะจะเกิดขึ้นอย่างน่าอับอายที่สุด
เพราะฉะนั้นความชั่วไม่ทำเสียเลยดีกว่า
พระเทพปฏิภาณวาที
(เจ้าคุณพิพิธ)
เขียนความคิดเห็น