ตอนที่ 133 : ขี้เกียจเป็นแมลงวัน ขยันเป็นแมลงผึ้ง
ผึ้งน้อยกระจ้อยจิ๊ด กระจิดริดพิษเหล็กใน
ปล้องทองผ่องอำไพ ปล้องดำขลับสลับแซม
เรี่ยวแรงแข็งขยัน บินฝ่าฟันไปทุกแห่ง
อดทนลมบนแรง ทั้งแดดฝนทนทำกิน
บุบผาชาติดาษดื่นไพร ผึ้งบินไปถึงที่ถิ่น
แตะดอกเพียงปลายลิ้น ณ ที่ตั้งอย่างเชี่ยวชาญ
สามัคคีรี่ทำการ เพียงไม่นานมีบ้านตัว
สะสมซึ่งน้ำหวาน รังที่สานไว้ส่วนหัว
กินใช้ไม่เมามัว เลี้ยงลูกทั่วทุกตัวตน
คนเราเอาอย่างผึ้ง อย่าทะลึ่งจ่ายปี้ป่น
เก็บทรัพย์กลัวอับจน บนรากฐานการอดออม
ภาวนาไว้ให้มั่น “ใช้ประชัน” พลันหม่นหมอง
“ประหยัด” สมบัติกอง สำรองทุนหนุนชีวี
เก็บไว้และเก็บไว้ ไม่นานได้เป็นเศรษฐี
ยิ่งมีและยิ่งมี นี่คือผลตนอดออม.
พระเทพปฏิภาณวาที
“เจ้าคุณพิพิธ”
อ่าน : 0แชร์ :
เขียนความคิดเห็น