ตอนที่ 7 : กลอนปีใหม่ ปีขาล ๒๕๖๕

 

           เจริญพรสุนทรวาที                               ปีใหม่ปีนี้สองห้าหกห้า

ปีนี้ ขาล - เสือ อย่าเบื่อระอา                              สองปีผ่านมาการค้าไม่ดี

เพราะโรคโควิดติดกันเกลื่อนกลาด                    โรคลามระบาดไปทุกถิ่นที่

เจ็บไข้ตายล้มจมธรณี                                      ทุกทิศถิ่นที่มีแต่น้ำตา

วัคซีนมีน้อยต้องคอยยาวนาน                           ชาติไหนหย่อนยานต้องคอยนานหนา

ต้องพึ่งยาไทยสมุนไพรนานา                            ต้ม อัด เป็นยารักษากันไป

         เศรษฐกิจจะเริ่มต้องถูกเติมซ้ำ                ต้องทนบอบช้ำจนน้ำตาไหล

ไม่มีจะกินทั่วถิ่นแดนไทย                                   อีกทั้งยังไร้ซึ่งการเยียวยา

         ประกาศล็อกดาวน์ราวคนเป็นด็อก            ขังอยู่ในคอกห้ามออกเยี่ยมหา

อยู่กินอย่างไรก็ไม่นำพา                                   จึงกินน้ำตาทั่วฟ้าเมืองไทย

         อุทกภัยในฤดูฝน                                    ฝนเทมากล้นน้ำมากหลากไหล

เคราะห์ซ้ำกรรมซัดวิบัติทั่วไป                            อาศัยน้ำใจคนไทยช่วยกัน

         เศรษฐกิจฝืดเคืองการเมืองฟอนเฟะ        ล่อกันเละเทะบ่มีใครยั่น

ประท้วงปะทะจนถึงประจัญ                               นับวันนานวันปะทุเป็นไฟ

         ไม่มีใครหนาสร้างสามัคคี                        ถ้าเป็นอย่างนี้อยู่กันไฉน

นี่หรือเมืองทองของผองชาวไทย                      อยู่กันอย่างไรไตร่ตรองให้ดี

         ปีพยัคฆาสองห้าหกห้า                            ปลอดโรคโรคากายาสุขี

โควิดหนึ่งเก้า (-19) รุมเร้าราวี                          หมดกันเสียทีให้มีโชคชัย

ทำมาหากินทรัพย์สินทวี                                   ขอให้ท่านมีความสุขสดใส

กอปรกิจการงานอันใดใด                                 ขอท่านจงได้ดั่งใฝ่ปองเทอญ. ๚๛

 

                                                             พระเทพปฏิภาณวาที

                                                                 “เจ้าคุณพิพิธ”


อ่าน : 0

แชร์ :


เขียนความคิดเห็น