ตอนที่ 140 : พอใจ...ในความเป็น...!
คงได้ยินกันเสมอ ๆ ว่า คนนั้นสมถะ คนนี้สมถะ พระรูปนั้นสมถะ พระรูปนี้ไม่สมถะ ความจริงแล้ว คำว่า “สมถะ” แปลว่า “กัมมัฏฐาน” ทำให้ใจสงบ แต่ศัพท์ที่แท้จริง คือ “สันโดษ”
“สันโดษ” คือ พอใจในสิ่งที่ตนเองมี ยินดีในสิ่งที่ตนเองได้, พอใจในสิ่งที่ตนเองมี อย่ายินดีในสิ่งที่ตามอง นี่เรียกว่า...สันโดษ... การฝึกสันโดษจึงเป็นเรื่องสำคัญ คิด ๆ เยอะ
เกิดมารวย ตระกูลใหญ่ ใช่ว่าสุข
เกิดมาจน ใช่ว่าทุกข์ อยู่ขุกเข็น
เป็นอะไร จงพอใจ ที่ได้เป็น
จะอยู่เย็น อยู่ที่ใจ ใช่สังคม
สัตว์มีปีก บินได้ ใช่เลิศหล้า
สัตว์เลื้อยคลาน ใช่ต่ำช้า จงอย่าข่ม
สัตว์ใต้ดิน ที่ว่ายเกลือก กับเปือกตม
มีสุขสม เพราะไม่เปรียบ เทียบกับใคร
การที่เราเป็นคนไม่เปรียบเทียบกับใคร คือ การพอใจในสิ่งที่ตนเองมี ยินดีในสิ่งที่ตัวเองได้ เรียกว่า... “บุญทำ กรรมแต่ง”
พระเทพปฏิภาณวาที
(เจ้าคุณพิพิธ)
อ่าน : 0แชร์ :
เขียนความคิดเห็น