ตอนที่ 22 : ข้อควรคิด

เรื่องใจเป็นเรื่องสำคัญ การประคับประคองจิตใจในภาวการณ์ต่าง ๆ มีความสำคัญต่อตัวของพวกเราเอง และเราจะต้องมีบทบาทในการประคับประคองจิตใจ เรียกว่า เป็นขวัญและกำลังใจให้คนทั่วไปด้วย ตามขนาดตามฐานะของตัวเราเอง ในด้านส่วนตัวจะต้องประคองใจ

เสียใจอย่าให้ใจเสีย

สูญเสียอย่าให้เสียศูนย์

ผิดใจอย่าให้ใจผิด

ได้อะไรประจำก็อย่าได้ใจ

นี่คือการประคองใจ ซึ่งที่จริงการประคองใจนี้ ถ้าพูดโดยหลักการของพระพุทธเจ้า ก็คือการต่อสู้กับโลกธรรม ได้แก่ มีลาภก็เสื่อมลาภ มีก็อย่าได้ใจ เสื่อมก็อย่าเสียใจ ประคองใจ มียศก็เสื่อมยศ ได้รับการสรรเสริญก็ถูกนินทา มีสุขก็ประสบทุกข์ นี่คือคำพูดของพระพุทธเจ้าชัดเจน เราจะต้องรู้จักหลักโลกธรรมลักษณะอย่างนี้นั่นเอง

โลกธรรมแปดประการจึงเป็นที่มาแห่งความคิด ที่อาตมาประมวลว่าเสียใจอย่าให้ใจเสีย คือเสียใจเรื่องลาภ เรื่องยศ สรรเสริญ สุข อย่าให้ใจเสีย เดี๋ยวมันก็เสื่อมแล้วมันก็ได้ และเมื่อได้เดี๋ยวมันก็เสีย

หลวงพ่อคูณท่านได้พูดไว้คำหนึ่ง อาตมาจำได้ “คนเรานี่ มันไม่ได้ตายเพราะอะไร มันตายเพราะสิ่งที่เรามีนั่นแหละ เพราะเรามีหู มีตา มีจมูก มีลิ้น มีกาย และมีชีวิต เมื่อมีชีวิตมันก็ต้องตายเพราะมี ถ้าเราไม่มีมันก็ไม่ตาย” ถูกของท่าน เราเสียก็เพราะเรามี เพราะฉะนั้น เสียใจอย่าให้ใจเสีย

สูญเสียอย่าให้เสียศูนย์ สูญเสียอะไรไปนั้นก็ต้องให้นึกว่า มันมีสองข้าง เดี๋ยวมันก็ได้ใหม่มา มันจะได้ใหม่มา

ผิดใจอย่าให้ใจผิด คือใจคนนี่ผิดใจกันไม่เป็นไรหรอก แต่อย่าให้ใจมันผิด อย่าไปมองคนว่าเลวไปหมดจนไม่เห็นความดีของเขา บางทีเราผิดใจกับคนนั้น เรามองไม่เห็นความดีของคนนั้น ไม่ได้ ใจมันผิด

ได้ประจำก็อย่าได้ใจ ได้อะไรประจำอย่ากลายเป็นคนได้ใจ เอาแต่ใจตนเอง จงประคองจิต

อย่างนี้แหละท่านทั้งหลาย เรียกว่า เดินทางสายกลางของจิต.

พระเทพปฏิภาณวาที

“เจ้าคุณพิพิธ”