ตอนที่ 207 : บุญอยู่ทื่ “สิบหาบ” เว้นบาปอยู่ที่ “ห้าระ” (เด็กกลุ้มหลวงตาแก้ ๑)

ด.ญ.พอเพียง : ใฝ่ดี วันนี้วันเกิดเราแม่ให้เงินมา เราจะซื้อของไปถวายพระ และเอาเงินไปทำบุญด้วย

ด.ช.ใฝ่ดี : ดีจังเลย... พอเพียง

ด.ญ.พอเพียง : อุ๊ย..! เงินหาย ! ทำอย่างไรดี ตั้งใจจะไปทำบุญวันเกิด

ด.ช.ใฝ่ดี : ไม่เป็นไรหรอก ตามเรามานี่เร็ว....

ด.ญ.พอเพียง : พามาวัดทำไม เราไม่มีของมาทำบุญเลยนะ

ด.ช.ใฝ่ดี : ช่วยกันทำความสะอาดวัดดีกว่า แค่นี้ก็ได้บุญแล้วละพอเพียง หลวงตาบอกว่าการทำบุญมีหลายวิธี ขอให้ทำด้วยใจ ตั้งใจทำเราก็ได้บุญแล้ว

หลวงตาเดินมาถึงตรงนั้น ได้ยินเด็กสองคนคุยกันจึงพูดว่า....

หลวงตา : เรื่องเงินหายก็เพราะว่าทำอะไรขาด “สติ” คือ การกำหนดรู้ และขาดวิจารณปัญญา คือใคร่ครวญพิจารณาอย่างถี่ถ้วน สติ และ วิจารณปัญญา ต้องมาคู่กันเสมอ แล้วจะเกิดเป็นตัว “สัญญา” คือ ความจำได้ หมายรู้

หลวงตา : สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตรัสสอนว่า... “นิสัมมะ กะระณัง เสยโย = การทำด้วยความใคร่ครวญ เป็นความประเสริฐ” คือ “ตั้งสติ มีวิจารณญาณ”ซึ่งหนู ๆ ทั้งหลายควรฝึกหัด ไม่เช่นนั้นจะกลายเป็น สะเพร่า เลินเล่อ ขี้หลงขี้ลืม

หลวงตา : เออนะ...แต่ก็นับว่ายังมีความรู้ที่ว่าเมื่อไม่ได้บุญอย่างหนึ่ง แต่ใจคิดอยากได้บุญ ก็เลยพากันมากวาดวัด เพื่อให้พระ เณร ประชาชน ได้ใช้สถานที่เพื่อพักผ่อนใจ ไหว้พระสวดมนต์ บำเพ็ญกุศลอื่น ๆ

หลวงตา : เรื่องบุญนั้น สมเด็จพระทรงธรรม์ทรงแสดงบุญวิธี (บุน-ยะ-วิ-ที) ไว้ ๑๐ ประการ เรียกว่า...“บุญกิริยาวัตถุ” (บุน-ยะ-กิ-ริ-ยา-วัด-ถุ)... ดังนี้

บุญเกิดจากการให้ทาน (ทานมัย)
บุญได้จากการรักษาศีล (ศีลมัย)
บุญเกิดจากการกำจัดมลทินในใจ (ภาวนามัย)
บุญเกิดจากการกราบไหว้บูชา (อปจายนมัย)
บุญเกิดจากการอาสาช่วยงาน (เวยยาวัจจมัย)
บุญเกิดจากการบอกบุญและแบ่งส่วนบุญ (ปัตติทานมัย)
บุญเกิดจากการร่วมทุนและมีใจอนุโมทนา (ปัตตานุโมทนามัย)
บุญเกิดจากการหาพระมาเทศน์สอนสั่ง (ธัมมเทสนามัย)
บุญเกิดจากการฟังแล้วนำไปปฎิบัติ (ธัมมัสสวนามัย)
บุญเกิดจากการกำจัดความเห็นผิดในจิตของตัว (ทิฎฐุชุกรรม)

หลวงตา : หนู ๆ ควรท่องคำภาษาไทยให้ได้ก่อน ๑๐ ประการ แล้วค่อยกำหนดจำภาษาบาลี ซึ่งเป็นคำสอนของพระพุทธเจ้า แล้วพวกเธอจะได้รู้ว่าขณะไหนควรทำบุญอย่างไร ทำบุญด้วยอะไร

หลวงตา : หนูพอเพียง...หลวงตาจำได้ว่าเวลามีอะไรหาย เขาว่าผีมันบัง หลวงปู่เป้าซึ่งเลี้ยง หลวงตามา ท่านให้ภาวนาคาถาว่า...“ผีบังกระดูกผุ ผีกินจุกระดูกพังๆๆ”... ขณะภาวนาไปก็ท่องไป เชื่อไหม หลวงตาหาของเจอแทบทุกที ขนาดของตกลงไปในน้ำ ดำน้ำไปควานหายังเจอเลย หรือเวลาไปหาผลฝรั่งหรือผลมะม่วงที่ต้น หลวงตาเคยภาวนาก็เจอทุกที มันฟังดูไม่มีเหตุผลนะ แต่บางทีผีมันแกล้ง เราต้องแช่งผีบ้าง แต่ทางที่ดีควรใช้ทั้งสติปัญญาและคาถา ก็จะดีทั้งสองอย่างเลย

หลวงตา : ลองไปใช้สติทวนสัญญาว่าก่อนเงินหายทำอะไรบ้าง แล้วลองทำซ้ำอีกครั้งตามที่เคยทำ แล้วภาวนาคาถาที่หลงวงตาบอกไป

: เดี๋ยวก่อน หลวงตาบอกวิธีการทำบุญ ๑๐ ประการ เรียกว่า “บุญ ๑๐ หาบ” ส่วน “บาป ๕ ระ” นั้น พวกหนูกำหนดคำว่า “ระ” คือ สมาทานศีล จะมีคำว่า “ เว “ระ” มะณี” ถึง ๕ ครั้ง นั่นแหละคือ “เว้นบาป ๕ ระ”

ด.ญ.พอเพียง : ถ้าอย่างนั้น เรามาช่วยกันทำความสะอาดวัดกันเถอะ...ใฝ่ดี เดี๋ยวฉันจะทำเยอะ ๆ เลย เพราะวันเกิดฉันนี่นา

ด.ช.ใฝ่ดี : ใฝ่ดีช่วยด้วยนะ จะได้บุญเหมือนพอเพียงไงเล่า

ด.ญ.พอเพียง : ได้เลย...เพื่อนที่น่ารัก..!

พระเทพปฏิภาณวาที

“เจ้าคุณพิพิธ”