ตอนที่ 166 : ธรรมาภิบาล ๑

พ่อที่แท้ - แม่ที่ถูก

ห้ามไม่ให้ลูกทำความชั่ว

เป็นตัวนำในการทำดี

ส่งเสริมให้มีวิชา

เป็นหูเป็นตาหาคู่ครอง

มอบทรัพย์สินเงินทองและกองมรดกให้ในเวลาเหมาะสม

ลูกที่ดี

เชื่อฟังคำสั่งสอน

เอื้ออาทรในกิจธุระ

รักษาวงศ์ตระกูล

หมั่นเพิ่มพูนสินทรัพย์

คอยสดับความประสงค์

แก่เฒ่าลงประคับประคอง

เจ็บป่วยจ้องพยาบาลรักษา

มรณาจัดการงานศพ

เก็บกระดูกไว้เคารพบูชา

นำโอวาทมาปฏิบัติตาม

ทำความดีแล้วอุทิศพลีกุศล

 หรือ

เป็นที่พึ่งพาอาศัย

เป็นที่วางใจในภาระ

รักษาวงศ์ตระกูล

เพิ่มพูนทรัพย์สิน

ยามพ่อแม่สิ้นชีวินอุทิศบุญกุศล

 

สามีที่น่าเสน่หา

จริงใจ

ให้เกียรติ

ไม่เหยียดหยาม

มอบเครื่องประดับความงาม

มอบความเป็นใหญ่ในครัวเรือน (คน  ครัว  คลัง) 

ภรรยาแม่ศรีเรือน

จัดการงานบ้านดี

สงเคราะห์ญาติสามีและญาติตัว

ไม่ประพฤติชั่วด้วยการนอกใจ

บริหารทรัพย์ที่สามีมอบให้

ต้องไม่เกียจคร้านในหน้าที่การงานทั้งปวง

 

เพื่อนกัลยาณมิตร

มีอะไร ๆ ก็แบ่งปัน

พูดกันด้วยถ้อยคำไพเราะ

สงเคราะห์ด้วยการชักนำสู่ความเจริญ

วางตนอย่าให้เกินพอดี

มีความเป็นมิตรไมตรีคงเส้นคงวา

มิตรสงเคราะห์มิตร

ป้องกันและตักเตือนมิให้เพื่อนประมาทในการดำเนินชีวิต

รักษาทรัพย์สมบัติของมิตรมิให้เสียหาย

ไม่ทอดทิ้งกันในยามมีอันตราย

ให้มีที่พักกายในเวลาเดือดร้อน

เอื้ออาทรต่อวงศาคณาญาติของมิตร

 

ศิษย์รักรู้วิชาการ

ให้ความเคารพนับถือ

เรียนหนังสือด้วยความตั้งใจ

คอยเฝ้ารับใช้

เคารพกราบไหว้

ยามป่วยไข้เอาใจใส่อุปัฏฐาก - อุปถัมภ์ 

ครู - อาจารย์ที่น่ากราบไหว้

ฝึกสอนจริยา

แสวงหาความรู้ใหม่ ๆ มาสอน

ไม่ซ่อนวิชา

ยกย่องความเก่งกล้าให้ประจักษ์

เฝ้าพิทักษ์มิให้เป็นอันตราย และมิให้ตกต่ำ

 

ผู้รับใช้ที่น่ารัก

ตื่นนอน -  ตื่นใจ ในงานที่นายสั่ง

เลิกงานหลังผู้บังคับบัญชา

ไม่หยิบฉวยของของนายมาเป็นของตน

ทำผลงานให้ดีขึ้นทุกวัน

สรรเสริญความดีที่ควรสรรเสริญ

เจ้านายที่พิทักษ์คนรับใช้

มอบงาน - ใช้งาน โดยประมาณความสามารถและกำลัง

มอบสตังค์ และ รางวัลให้พอมีกิน - มีเก็บ

เจ็บไข้เอาใจใส่รักษาพยาบาล

แจกของกินคาว - หวานแปลก - ใหม่ ๆ

อนุญาตให้พักผ่อน - เที่ยวเตร่ตามเทศกาล

 

ศาสนิกชนที่ศาสนาใดใดก็ปรารถนา

กราบไหว้ - บูชา

พูดจาด้วยความเคารพ

มีใจนอบนบคารวะ

เชื้อเชิญสมณะเข้าบ้าน

ทำบุญสุนทานเนืองนิตย์

สมณะที่เมตตาต่อศิษย์

ห้ามไม่ให้ทำความชั่ว

ให้ประพฤติตัวเป็นคนดี

มีน้ำใจสงเคราะห์ในยามทุกข์

ประยุกต์คำสอนเพื่อแก้ไข -พัฒนา

ให้มีปัญญาในสัจจธรรม

นำสู่ทางสวรรค์ครั้นเมื่อสิ้นชีวิต

 

          พระเทพปฏิภาณวาที

              (เจ้าคุณพิพิธ)

 


อ่าน : 0

แชร์ :


เขียนความคิดเห็น