ราคารวม : ฿ 0.00
อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ โก หิ นาโถ ปโร สิยา
อตฺตนา หิ สุทนฺเตน นาถํ ลภติ ทุลฺลภํ ฯ
ตนแลเป็นที่พึ่งของตน บุคคลอื่นไรเล่าพึงเป็นที่พึ่งได้ เพราะว่าบุคคลมีตนฝึกฝนดีแล้ว ย่อมได้ที่พึ่งอันได้โดยยาก ฯ
พึงฝึกฝนตนแหละดี ให้เป็นที่พึ่งพาตน
การเรียนเพียรฝึกฝน ให้เป็นคนเชี่ยววิชา
ขยันในหน้าที่ สามารถดีมีคนหา
เงินทองต้องตรวจตรา อย่าจ่ายจับทรัพย์สิ้นเปลือง
มีเงินอย่าเพลินจิต ดัดจริตคิดทำเขื่อง
ถึงคราวเจ้าขัดเคือง มีแต่เรื่องต้องเปลืองตัว
จนทรัพย์ย่อยยับแย่ นับวันแต่จะปวดหัว
จงคิดพินิจกลัว และอย่าหลงดงอบาย
หมั่นฝึกเสียสละ ฆ่าโลภะความกระหาย
เมตตาอย่ารู้คลาย ฆ่าโทสะอกุศล
ยกจิตพิจารณา สัตว์เกิดมาถ้วนทุกตน
ไม่มีจะหนีพ้น แก่ – เจ็บ – ตาย ได้เลยนา
ฝึกฝนตนเช่นนี้ ไม่ต้องมีความกังขา
ยามอยู่เชิดชูหน้า มรณาสู่สวรรค์ ฯ
แชร์ :
เขียนความคิดเห็น