ตอนที่ 151 : ใจพ่อ ใจแม่
อันว่าทุกข์ แท้แท้ ของแม่พ่อ
เมื่อลูกหิว ท่านก็ท้อ ทุกข์รันทด
พ่อแม่ทุกข์ โทรมทรุด สุดกำสรด
เมื่อลูกอด ท่านหดหู่ มิรู้คลาย
พ่อแม่อด ตาหลับ ขับตานอน
สุดร้าวรอน ปั่นป่วน เร่งขวนขวาย
ตอนเนื้อเย็น เป็นไข้ ไม่สบาย
มีอะไร ขายไป ได้ค่ายา
พ่อแม่ท่าน ทุกข์อ่วม อย่างท่วมท้น
ลูกพิการ พิกล ทุกข์ล้นฟ้า
ทุกค่ำคืน กลืนกล้ำ กินน้ำตา
อุ้มลูกยา ป้อนข้าวน้ำ อยู่ร่ำไป
พ่อแม่ทุกข์ โถมถั่ง ดั่งลูกโซ่
ถ้าลูกโง่ อนาคต ไม่สดใส
ถ้าลูกจน ทุกข์หน่วง เพราะห่วงใย
ลูกดื้อไม่ เชื่อฟัง ท่านกังวล
ลูกดื้อด้าน ทำตัว เป็นหัวไม้
พบเคราะห์ร้าย ูกตีแทง ทุกแห่งหน
ลูกทำชั่ว เป็นตัวมาร พานร้อนรน
เป็นหนี้สิน ปี้ป่น ขนประกัน
ต้องขวนขวาย ถ่ายหนี้ ที่ลูกสร้าง
ลูกติดคุก ซุกตะราง ต่างโศกศัลย์
ลูกทำตัว ชั่วช้า สารพัน
ถูกลงทัณฑ์ นานเนา ท่านเศร้านัก
ทุกข์ของใคร ไหนเล่า เท่าพ่อแม่
ทั้งทุกข์แท้ ทุกข์ทน ปนทุกข์หนัก
พลีกายใจ ให้ลูกงาม ด้วยความรัก
ลูกอย่าหลง จงประจักษ์ ท่านรักเรา
ลูกคนใด ก่อกรรม กระทำชั่ว
โดยลืมตัว หฤโหด หรือโฉดเขลา
ไม่นึกถึง พ่อแม่ที่ ปรานีเรา
ตกนรก พันเท่า นะเจ้าเอย.
พระเทพปฏิภาณวาที
(เจ้าคุณพิพิธ)
อ่าน : 0แชร์ :
เขียนความคิดเห็น