ตอนที่ 30 : พิชิตความล้มเหลว

พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า “คนจะล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร” พระองค์ต้องการสอนให้คน “ขยัน และเพียรพยายามทำสิ่งที่ดีให้สำเร็จ” ได้ ไม่ทำให้เกิดความท้อแท้และท้อถอย

พระพุทธเจ้าของเราเคยประสบปัญหาและอุปสรรคเหมือนกัน และเป็นอุปสรรคใหญ่ๆ

เมื่อครั้งพระพุทธเจ้าเป็นพระโพธิสัตว์ เป็นหัวหน้านำพวกพ่อค้าเดินทางไปค้าขายกลางทะเลทราย ไม่มีน้ำกิน ต้องขุดน้ำกลางทะเลทรายโดยอาศัยต้นหญ้าเป็นเครื่องบอก ระดมคนขุดลงไป ปรากฏว่าเกิดอุปสรรค ขุดไปพบดานใต้น้ำเป็นหิน ทุกคนก็ละความพยายาม เกิดความท้อแท้ว่าขุดทรายมาลึกแล้ว ยังต้องมาขุดหินอีก ทุกคนจึงทิ้งเครื่องมือทั้งหมด

แต่พระพุทธเจ้าของเราในฐานะเป็นพระโพธิสัตว์ เอาหูแนบกับแผ่นศิลาคือแผ่นหินที่เป็นดานนั้น ก็ได้ยินเสียงน้ำไหลอยู่ใต้ล่าง ก็บอกว่าใต้นี้มีน้ำ เมื่อหาความศรัทธาจากคนไม่ได้ก็ใช้อำนาจสั่งให้ขุด คนทั้งหลายต้องทำตาม ปรากฏว่าเมื่อผ่านดานหินไปแล้ว มีน้ำพุ่งขึ้นมาอย่างแรง

พระพุทธเจ้าของเราจึงสอนคนทั้งหลายว่า “คนทั้งหลาย ถ้ามีความเพียรแล้ว จะสามารถพ้นทุกข์ พ้นความวิบัติได้”

คนที่อาศัยความเพียรนั้น คือผู้ที่ประสบความสำเร็จ เป็นที่พึ่งแก่ตนเองได้ เป็นที่พึ่งของผู้อื่นได้ เรียกว่า “เป็นผู้นำได้”

เพราะฉะนั้น การทำอะไรก็ตาม ถ้ามีอุปสรรคชิ้นใหญ่ขวางหน้าอยู่ เราก็ต้องหาอุปกรณ์มาช่วย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การปรึกษาหารือ การรวมหัวคิด ที่จะทำสิ่งนั้นให้สำเร็จ อย่าปล่อยให้อุปสรรคนั้นเกิดเป็นความเกียจคร้านที่เกิดขึ้นแก่ตัวเรา

“หัวคิด” เมื่อรวมกัน ได้รับประโยชน์

แต่ “หัวคด” เมื่อรวมกันแล้ว ทำลายประโยชน์

ในการสร้างตัวว่าทุกอย่างนั้น ต้องเริ่มจากมือเท้าของเราก่อน และต้องเริ่มด้วยความเพียร

“ขยัน” อย่างเดียวไม่พอ ยังไม่เรียกว่า “วิริยะ” ต้องอดทนด้วย ถึงจะเป็น “วิริยะ”

มีศรัทธา มีความขยัน และมีความอดทน รวม ๓ ประการนี้ จึงจะเป็น “ความเพียร”

เพราะฉะนั้นท่านทั้งหลาย อย่าพึ่งให้ใครช่วยเลย พึงยึดพุทธพจน์นี้ให้มั่นคงว่า “คนจะล่วงพ้นจากความทุกข์ได้ เพราะอาศัยความเพียรพยายามเท่านั้น” เราก็จะประสบความสำเร็จโดยถ้วนหน้ากัน

……………………………………………………………………