ตอนที่ 147 : โทษของการทำลายคนดี

ผู้ประทุษร้าย ในท่านผู้ไม่ประทุษร้าย หาอาชญามิได้ ด้วยอาชญา ย่อมพลันถึงฐานะ ๑๐ อย่างใดอย่างหนึ่งทีเดียว คือ พึงถึงเวทนาอันหยาบ ความเสื่อม ความแตกแห่งสรีระ ความเจ็บไข้อย่างหนัก ความฟุ้งซ่านแห่งจิต ความขัดข้องแต่พระราชา ความกล่าวตู่อย่างทารุณ ความเสื่อมรอบแห่งหมู่ญาติ ความย่อยยับแห่งโภคะ อีกประการหนึ่ง ไฟป่าย่อมไหม้เรือนของผู้นั้น เพราะความแตกแห่งกาย เขาผู้มีปัญญาทราม ย่อมเข้าถึงนรก ฯ

ผู้ใดใจสามานย์ ทำลายลาญผลาญคนดี

ด้วยทุบหรือด่าตี หรือด้วยเล่ห์เพทุบาย

ทำลายความดีงาม ด้วยข่าวทรามจนเสียหาย

ผู้นั้นพึงมั่นหมาย รับเคราะห์ร้ายอันช้ำตรม

หนึ่ง เกิดโรคาพาธ โรคอุบาทว์สาดสาสม

ดุจมีดอันแหลมคม เชือดแทงอยู่มิรู้วาย

สอง เสียซึ่งสินทรัพย์ รวยแล้วกลับล่มสลาย

ขัดสนจนวันตาย อย่ามั่นหมายมีอยู่กิน

สาม ถูกคนเกลียดชัง ไปกระทั่งทั่วทุกถิ่น

ถูกตีด่าเป็นอาจิณ ถูกทำร้ายกายพิการ

สี่ โรคอันแรงร้าย เกิดในกายมหาศาล

ไร้แพทย์พยาบาล หาหยูกยามาบรรเทา