หนังสือ
อี-บุ๊ค
คอร์สออนไลน์
ไลฟ์สไตล์
ราคารวม : ฿ 0.00
ตอนที่ 45 : ป - า - ก
เมื่อตอนเป็นเณรเล็ก ๆ เวลาจะสวดมนต์ หรือ เทศน์ หรือ อ่านคัมภีร์ใบลาน ต้องใช้สีผึ้งสีปากหรือทาปากก่อน แล้วกำหนดว่าจะใช้นิ้วไหนเพื่อพูดกับใคร โดยกำหนดความรัก ความชื่นชม ความสำเร็จ
ถ้าเข้าหา ผู้ใหญ่ ใช้นิ้วโป้ง
งานจะโปร่ง ต้องนิ้วชี้ สีเข้าไว้
ยุติธรรม นิ้วกลางหนอ ขอโทษภัย
หารักไซร้ ใช้นิ้วนาง ไม่จางรัก
พูดกับเด็ก ใช้นิ้วก้อย กระจ้อยริด
เด็กใกล้ชิด หัวเราะริก กันกิ๊กกั๊ก
ท่องคาถา ชัดชัด ชะงัดนัก
สีผึ้งจัก สำแดงฤทธิ์ สมจิตปอง
คาถาที่ท่องก็เป็นคาถาที่รู้จักกันทั่วไปว่า “นะโมพุทธายะ” แล้วเสกแยกว่า....
นะ เมตตา
โม กรุณา
พุท ปรานี
ธา ยินดี
ยะ เอ็นดู
ถ้าจะถามว่าได้ผลไหม? ก็ขอตอบว่าได้ผลดีทีเดียว ซึ่งถ้าใครไม่เชื่อก็แล้วไป เดี๋ยวนี้ก็ยังใช้ เวลาจะเทศน์ก็เสกสีผึ้งฝรั่ง (Lip balm) ซึ่งเป็นยาขี้ผึ้งทาให้ความชุ่มชื้นริมฝีปาก เพราะสีผึ้งในกรุงเทพฯ ไม่มีขาย ต่อมาก็วิเคราะห์ว่าทำไมต้องใช้นิ้วไม่เหมือนกัน จึงประจักษ์ความจริงในความฉลาดของคนโบราณว่าให้เรารู้หน้าที่ของปากว่าจะพูดกับคนระดับใด จะได้เตรียมการพูดให้เหมาะสม เรียกว่า...ปุคคลัญญุตา...คือ...รู้จักคนที่เราจะเข้าไปเจรจาด้วย
ต่อมาก็ได้อ่านหนังสือของ น.อ. (พิเศษ) แย้ม ประพัฒน์ทอง ซึ่งเป็นอนุศาสนาจารย์กองทัพอากาศ ท่านถึงแก่กรรมไปหลายปีแล้ว ท่านเขียนเรื่องปาก แล้วท่านก็แสดงคำโคลงซึ่งจำไม่ได้แล้วว่าเป็นของใคร ทำให้รู้ว่าปากนั้นบันดาลความสำเร็จและให้ผลอันเผ็ดร้อน คำโคลงนั้นพอจำได้อยู่ว่า....
ปากเป็นเอกเลขตั้ง เป็นโท
เพราะพูดดูดดวงมโน แน่นได้
ร้อยรักหักโมโห หาลาภ รวยแฮ
ฤาอาจพูดเพื่อให้ ปากเย้ ฟันเยิน
เมื่อรู้ฤทธิ์และพิษสงของปากแล้วก็เฝ้าระวังปาก บางครั้งก็พลาดเพราะ...อารมณ์ตน และเพราะผู้คนที่ยุยง... จึงกำหนดจดจำพุทธภาษิตว่า....
ทุฏฺฐสฺส ผรุสวาจา (ทุฏฐัสสะ ผะรุสะวาจา)
คนโกรธย่อมกล่าววาจาหยาบคาย
คนโกรธมีวาจาหยาบคาย คือ....
พูดคำหยาบ
สาปแช่ง
ตะแบงส่งเสียงดัง
ไม่ฟังคำเตือนของผู้ปรารถนาดี
ผลจากการกล่าววาจาข้างต้นบังเกิดผลเสีย คือ....
เสียความดี
เสียไมตรีจิต
กิริยามารยาทวิปริต
เสียความเป็นมิตรที่เคยมีมา
เสียสง่าราศี
มีท่าทีเหมือนคนบ้า
เห็นใครๆ ขวางลูกนัยน์ตา
คิดแต่จะก่นด่าเขาร่ำไป
ใส่ร้ายป้ายสี
ไม่มีคนรักใคร่
ขาดขันติควบคุมใจ
ต้องไปอยู่ในคุกตะราง
เมื่อรู้ผลร้ายดังกล่าวแล้ว ตอนนี้นำสีผึ้งมาทาปากครั้งใดก็ภาวนาคาถา “นะโมพุทธายะ” เสริมเสน่ห์ของสีผึ้งว่า....
โอม...มหาเสน่ห์
........................................................................
เจรจา พาที เป็นที่หนึ่ง
เสกสีผึ้ง อาคม ผสมผสาน
นะโมพุท- ธายะมั่น ถึงขั้นฌาน
กลั้นลมปราณ เสกมนตรา นะหน้าทอง
นะ เมตตา โม การุณย์ หนุนดวงจิต
พุท ปรานี สัมฤทธิ์ กิจทั้งผอง
ธา ยินดี ยะ เอ็นดู เป็นคู่ครอง
จักสมปอง คาถาช่วย อำนวยชัย
ถ้าเข้าหา ผู้ใหญ่ ใช้นิ้วโป้ง
งานจะโปร่ง ต้องนิ้วชี้ สีเข้าไว้
ยุติธรรม นิ้วกลางหนอ ขอโทษภัย
หารักไซร้ ใช้นิ้วนาง ไม่จางรัก
พูดกับเด็ก ใช้นิ้วก้อย กระจ้อยริด
เด็กใกล้ชิด หัวเราะริก กันกิ๊กกั๊ก
ท่องคาถา ชัดชัด ชะงัดนัก
ผู้คนรัก ภักดี ทุกทีไป
ถ้าหากใช้ ปัญญา เข้ามาเสริม
จะพูนเพิ่ม คนใกล้ชิด พิสมัย
ภาวนา คาถาสอง คล่องขึ้นใจ
ก่อนอื่นใด มนต์จะขลัง ตั้ง นะโม
นะ เมตตา ยามเจรจา เมตตา...นะ
โม กรุณา อย่ากักขฬะ ละ...โมโห
พุท ปรานี ใจพิสุทธิ์ ดั่ง...พุทโธ
ธา ยินดี ดับโมโห เป็น...โกรธา
ยะ เอ็นดู รู้พูดเล่น เป็น...ระยะ
คำของพระ สอนสั่ง ฟังไว้หนา
ยึดมงคล สุภาสิตา จะ ยา วาจา
พิเคราะห์ว่า พูดอย่างไร ให้คนรัก.
*************************************************
อ่าน : 0แชร์ :
เขียนความคิดเห็น