ตอนที่ 167 : ธรรมาภิบาล ๒

อบายมุข 6 ประการ

เสพติดของมึนเมา

เข้าสถานเริงรมย์

ติดชมมหรสพ

ผูกพันคนชั่ว

กลัวการทำมาหากิน

 

โทษของน้ำเมา (สิ่งเสพติดให้มึนเมา)

ทรัพย์สินสิ้นเปลือง

มีแต่งเรื่องวิวาท

เกิดโรคาพาธ

นักปราชญ์ต่อต้าน

หน้าด้านไร้ยางอาย

ทำลายสติ - ปัญญา 

 

โทษของการเที่ยวกลางคืน

เป็นคนไม่รักตัว

ไม่กลัวลูก – เมีย – ผัว ลำบาก

เป็นขี้ปากนินทาของคนดีทั้งหลาย

ทรัพย์สมบัติมีอันต้องฉิบหาย

ถูกใส่ร้ายด้วยคดีความ

ยามตกต่ำน้ำตานองหน้า

 

เล่นการพนันทุกชนิด มีโทษวิบัติ 6 ประการ

เล่นชนะก็ถูกเกลียดชัง

เสียสตางค์ก็เสียดาย

ทรัพย์สินฉิบหาย

คนทั้งหลายไม่เชื่อวาจา

เพื่อนฝูงนินทาว่าร้าย

ไม่มีใครมั่นหมาย และ เป็นที่เบื่อหน่ายของคู่ครอง

 

ขี้เกียจทำงานด้วยข้ออ้าง

ยังเช้านักขอพักก่อน

อากาศร้อนจะตาย

คอแห้งจนกระหาย

ร้อนจนเกือบจะละลาย

หนาวจนเส้นสายเป็นตะคริว

หิวจนหมดแรง

 

คนเกียจคร้านมีโทษ  ดังนี้

เป็นที่เบื่อหน่ายของผู้ได้ยิน

ทรัพย์สินเก่าก็หมดไป

ทรัพย์สินใหม่ไม่งอกเงย

ไม่มีใครปรารถนาเป็นคู่ชิดเชย

เป็นที่ดูถูกเยาะเย้นของคนขยัน

ต้องโศกศัลย์ในยามแก่และยามป่วย

ไม่มีใครช่วยเหลือ

เป็นที่เบื่อระอา

ตายแบบหมากลางถนน

กระดูกถูกชนไปทิ้งทะเล

วิญญาณเป็นผีพเนจร

 

คบคนพาล พาลพาไปหาผิด

ชักชวนให้เล่นการพนัน

ชักชวนกันให้เสพของมึนเมา

ชักชวนกันให้เจ้าชู้ – สำส่อน

หยิบยืมเงินทองแล้วปลิ้นปล้อน

กะล่อนขายสินค้าปลอม

ยอมเป็นนักเลงหัวไม้

 

อิทธิบาท 4 คือ มรรควิธีพิชิตความสำเร็จทุกกรณี

พอใจรักใคร่ (ฉันทะ)

ไม่ย่อท้อ (วิริยะ)

เอาใจจดจ่อในหน้าที่ (จิตตะ)

มีวิจารณญาณ (วิมังสา)

 

             พระเทพปฏิภาณวาที 

                 “เจ้าคุณพิพิธ”                  


อ่าน : 0

แชร์ :


เขียนความคิดเห็น