ตอนที่ 132 : บาป - บุญ ให้ผลต่างกัน

                                                     ผลของบาป

                    สัตว์โลกทั้งหลาย        ที่ตายหรือเกิด        จงเข้าใจเถิด        ตายเกิดตามกรรม

          ในครรภ์ ในไข่       เถ้าไคลหมองคล้ำ            หรือมีบุญล้ำ       ผุดเป็นเทพพรหม

                    ทำกรรมชั่วช้า        ชาติหน้าขื่นขม          ตายแล้วไปจม         อบายภูมิ          

          เป็นสัตว์นรก       ตกหลายหลายขุม         ยมบาลทิ้งทุ่ม        กระทะทองแดง          

                    กรรมตนทำไว้        ใช่ใครกลั่นแกล้ง        ถูกทิ่มถูกแทง      แกล้งทรมาน        

          อาวุธสารพัด        ประหัตประหาร        ไม่นับกัปป์กาล       เวียนผ่านเวียนไป

                    บ้างเกิดเป็นเปรต       เพราะเหตุทำไว้       ตนต้องรับใช้       ในกรรมของตัว

          บ้างมีแต่ร่าง       บ้างมีแต่หัว       กายาน่ากลัว       กรรมชั่วบันดาล

                    บ้างเป็นอสุรกาย       เลวร้ายสังขาร       ชั่วช้าสามานย์       วิการเพราะกรรม

          ใครเห็นเป็นหนี       บางทีก็ขำ       เกรียมกรอบบอบช้ำ       เล่ห์กรรมทำกล

                    บางพวกเป็นสัตว์       วิบัติขัดสน       รูปลักษณ์ชอบกล       นานัปการ

          บางพวกเป็นมนุษย์       แสนสุดสงสาร       รูปกายสังขาร       พิการมากมี

-------------------------------------------------------

                                                    ผลของบุญ

                    ผู้ใดทำบุญ       เป็นทุนชาตินี้       ตายแล้วเกิดที่       สวรรค์ชั้นฟ้า

          เรียกผู้มีบุญ       คุณเทวดา        วิมานโสภา       โอ่อ่าอำไพ

                    หญิงเรียกนางฟ้า       กายาโปร่งใส       ไปไหนมาไหน       ฉับไวดั่งคิด

          วิมานเรืองรอง       ผุดผ่องโสภิต       สุขอยู่เป็นนิตย์       เพราะจิตงดงาม

-------------------------------------------------------

                    ส่วนอรหันต์       มิอันต้องถาม       กิเลสทรามทราม       ท่านข้ามพ้นแล้ว

          กิเลสทั้งหลาย       ไม่ฉายวี่แวว       องค์ประทีปแก้ว       ตรัสว่านิพพาน

                    คือไม่ก่อเกิด       กำเนิดสังขาร       มิเหลือสะสาร       สืบกาลต่อไป

          ดุจดั่งเพลิงดับ       หายลับไปไหน       เปลวเพลิงฉันใด       จิตใจฉันนั้น.

 

                                                              พระเทพปฏิภาณวาที

                                                                    “เจ้าคุณพิพิธ”


อ่าน : 0

แชร์ :


เขียนความคิดเห็น