ตอนที่ 174 : หัวโขน (๑)
การทำงานก็มีการเลื่อนยศ กับหมดหน้าที่ หรือได้รับการเลื่อนยศ หรือหมดตำแหน่ง จึงมีคำเปรียบการทำงานว่าเป็นหัวโขน เวลาใส่หัวโขนเข้าไปแล้ว แต่ละตำแหน่ง มันก็จะต้องเล่นตามหน้าที่ แต่เวลาถอดหัวโขนแล้ว แท้ที่จริงก็เป็นเรานี่แหละ จึงจะขอกล่าวเป็นข้อคิดต่อท่านทั้งหลายว่า....
หัวเอยหัวโขน
ใส่แล้วโดน มนต์สิง เป็นลิงยักษ์
เป็นสิบแปด มงกุฎ ยุทธพิทักษ์
เป็นเอกองค์ ราม - ลักษมณ์ ยึดหลักธรรม
เป็นมณโฑ ยอดรัก ยักษ์สิบหน้า
เป็นสีดา งามเลิศ ประเสริฐสรรพ์
เป็นไพร่พล เป็นหัวหน้า สารพัน
ถอดหัวนั้น ว่างเปล่า เป็นเราเอย
เมื่อได้รับหน้าที่อะไรแล้ว ก็จงปฏิบัติตามนั้น เพียงแต่ว่าระลึกตรึกตรองสักนิดหนึ่งว่านั่นไม่ใช่ความแท้จริงของเรา ความแท้จริงของเรา ก็คือตัวเรา การอยู่กับครอบครัว สามีภรรยา ความเป็นลูก นั่นแหละคือความเป็นจริงในตัวของเรา
นอกจากนั้นแล้ว เมื่อเคลื่อนย้ายตัวเรานี้ออกจากบ้าน หัวโขนก็เข้ามาสวมแก่ตัวเรา ถ้าเผอิญได้เป็นพระรามพระลักษมณ์ เป็นสิบแปดมงกุฎ ลิงมีมันสมอง เป็นไพร่พลของพวกมีมันสมองก็ดี แต่ถ้าพลาดไปสวมหัวโขนเป็นนายยักษ์ คือทศกัณฐ์ และเป็นลูกน้องยักษ์ ความหายนะก็จะตามมา เวลาตายแล้วไม่เหลืออะไร มีแต่ผู้คนเขาสาปแช่ง
พระเทพปฏิภาณวาที
(เจ้าคุณพิพิธ)
อ่าน : 0แชร์ :
เขียนความคิดเห็น