ตอนที่ 191 : ใส่ใจในหน้าที่ของตนก่อนช่วยคนอื่น
ขอความเจริญในพระสัทธรรมจงบังเกิดมีแด่ท่านผู้อ่านทุกท่าน
สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสสอนว่า
อตฺตทตฺถํ ปรตฺเถน พหุนาปิ น หาปเย
อตฺตทตฺถมภิญฺญาย สทตฺถปสุโต สิยา.
อ่านว่า
อัตตะทัตถัง ปะรัตเถนะ พะหุนาปิ นะ หาปะเย
อัตตะทัตถะมะภิญญายะ สะทัตถะปะสุโต สิยา.
เป็นการสอนให้ใส่ใจในที่ตนก่อนที่จะช่วยเหลือคนอื่น ถ้าตนดีแล้วก็ช่วยเหลือคนอื่นได้ พระพุทธพจน์นี้เราจะปฏิบัติอย่างไร ก็ขอให้ปฏิบัติตามลำดับอย่างนี้
จงคิดพินิจเห็นสิ่งใดเป็นประโยชน์ล้ำ
จงเพ่งเร่งกระทำให้สำเร็จเสร็จสมปอง
วัยเด็กเร่งศึกษาเรียนวิชาศาสตร์ทั้งผอง
วิชาค่าดั่งทองบันดาลผลตนรุ่งเรือง
ต้องเร่งการเรียน ต้องสู้การเรียน การเรียนเป็นเรื่องสำคัญ สุ จิ ปุ ลิ ฟังให้หมด จดให้มาก ปากต้องไว ใจต้องคิด
วัยหนุ่มและวัยสาวทำงานราวกะว่าเครื่อง
อย่ากลัวตัวสิ้นเปลืองยิ่งขันแข็งแรงยิ่งดี
ได้เงินอย่าเพลินจ่ายเรื่องอบายจงหลีกหนี
สินทรัพย์นับทวีแก่เฒ่ามีแต่สบาย
เมื่อเป็นวัยหนุ่มวัยสาวแล้วก็เอาวิชาความรู้มาทำงาน อย่างอมืองอเท้า และหมั่นเก็บทรัพย์สิน
บุญทานการกุศลเรื่องสวดมนต์เร่งขวนขวาย
นึกว่าถ้าตัวตายมีที่หมายบุญนำพา
ยกจิตหมั่นพิจารณ์กองสังขารไม่นานหนา
อนิจจา วะตะ สังขารา อันกายาไม่เที่ยงตรง
มีอันผันเปลี่ยนแปรตายแน่แน่อย่าลุ่มหลง
ตายไปใครจำนงซากศพผีมีแต่กลัว
ธาตุสี่คลี่ขยายแตกสลายไปถ้วนทั่ว
ไม่เห็นความเป็น “ตัว” มีดี – ชั่ว ติดจิตไป
รู้เห็นเป็นเช่นนี้จิตก็มีแต่ความใส
ไม่ฮึดยึดติดในกายสังขารไม่ทานทน
นี่คือกิจล้ำเลิศบันดาลเกิดโสตถิผล
กิจอื่นหมื่นแสนคนค่าไม่ล้นกิจตนแล ฯ
เพราะฉะนั้นทำกิจตนให้ดีดังนี้แล้ว ทุกสิ่งจะดีขึ้น สุขในโลกนี้ ทั้งดีในโลกหน้า มรณาแล้วตายตาหลับ ดับไปสวรรค์ เป็นอรหันต์ในอนาคต
พระเทพปฏิภาณวาที
“เจ้าคุณพิพิธ”
อ่าน : 0แชร์ :
เขียนความคิดเห็น