ตอนที่ 178 : หัวโขน (๕)

การทำงานบางทีก็มุทะลุบุกบั่นเกินไป เพราะเหตุว่าไปหลงกับสิ่งที่เขาหยิบยื่นให้ ซึ่งบางอย่างไม่มีในตัวเรา และสิ่งที่หยิบยื่นให้นั้นก็สร้างแต่ศัตรู ในการฟาดฟันคนอื่น วันใดวันหนึ่งเมื่อหมดตำแหน่งนั้น ๆ แล้ว ก็จะเกิดความรู้สึกเศร้าสร้อย กับพฤติกรรมของตัวเองที่ผ่านมา

หัวเอยหัวโขน

มีคนโอน หัวไป ใส่แทนฉัน

เขาจะเล่น บทอะไร ให้ดูกัน

จะสร้างสรรค์ หรือฟันฟาด ด้วยศาสตรา

ส่วนตัวฉัน คิดย้อนหลัง ยังขยาด

เงิน - อำนาจ ยิ่งได้ ยิ่งไขว่คว้า

ทิ้งคำสอน พระ - ปราชญ์ ศาสดา

เหลือเวลา แต่เท่านี้ ทำดีเอย

สุดท้าย เหลือเวลาเพียงเท่านี้ ก็มุเพียรพยายามทำความดี ซึ่งก็ยังดีกว่าหลงจนตาย

ดังนั้น คำว่า...ฉัน ฉัน...ก็คือ...รำพึงกับตัวเอง แล้วตัวเองนั้นก็ย่อมรู้ได้ด้วยตัวเอง ถึงความสุข ความโศก ซึ่งจะเกิดขึ้นแก่เรา และพึงมั่นหมายให้รู้ว่า งานบางงานบวกนรก ความเป็นสัตว์เดรัจฉาน เปรต อสูรกาย งานบางงานบวกความเป็นสวรรค์ พรหมโลก เอาไว้ด้วย คิดได้เช่นนี้แล้ว ก็จะทำงานแบบสัมมาทิฏฐิ

พระเทพปฏิภาณวาที

(เจ้าคุณพิพิธ)