ตอนที่ 145 : ร้องไห้ไปไย ?
การร้องไห้เป็นสิ่งที่เกิดได้ทุกคน แต่บางคนก็ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร เพราะเหตุว่านึกถึงความหลังที่ทุกข์ทรมา นึกถึงวันข้างหน้าจะมีทุกข์ ปัจจุบันจึงมีอาการหงอยเหงา, เศร้าสร้อย, คอยโชคชะตา, ร้องเรียกหาความอบอุ่น
อันความหงอยเหงา เศร้าสร้อย คอยโชคชะตา ร้องเรียกหาความอบอุ่น ทำให้เกิดอาการเซื่องซึม น้ำตาไหล คร่ำครวญ ใบหน้าจึงมีแต่ความหม่นหมอง อาการปรากฏความซึมเศร้า เชื่องช้า และน้ำตาก็หยดลงมา ถามว่าการที่ร้องไห้ได้อะไร ไม่ได้สร้างอะไรให้แก่ชีวิตของเขาเลย แล้วอะไรล่ะที่จะสร้างพลังให้ชีวิต ก็ต้องหายใจลึก ๆ แล้วยิ้มเข้าไว้
จึงใคร่ขอกล่าวว่า....
น้ำตาทุกหยาดหยด ที่หลั่งรดลงอาบแก้ม
ใบหน้าที่แฉล้ม ก็ถูกแต้มด้วยราคี
น้ำตาไม่สร้างสุข ไม่ล้างทุกข์ลงเลยนี่
ร้องไห้ทำไมมี ยิ้มดีกว่าหน้าสวยเอย
พระเทพปฏิภาณวาที
(เจ้าคุณพิพิธ)
อ่าน : 0แชร์ :
เขียนความคิดเห็น