ตอนที่ 168 : ประเทศไทยป่วยหนัก
สภาวการณ์ ๑
ความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจไม่เป็นไปตามฝัน
เกิดปัญหาการขายสินค้าผลิตภัณฑ์
บ้านจัดสรรขายไม่ออก
ดอกเบี้ยไม่บาน
โรงงานปิด
ชาวบ้านขายสินค้าไม่ได้ราคาผลผลิต
บัณฑิตใหม่จบการศึกษาไม่มีงานทำ
รัฐบาลไม่มีภาษีบำรุงประเทศชาติ
โรคโควิด ๑๙ ระบาดทั่วโลก
สภาวการณ์ ๒
ป่วยไข้เพราะไร้ความรัก
ป่วยหนักเพราะแตกสามัคคี
ป่วยเพราะไม่มีภาษีพอที่จะพัฒนาชาติ
ป่วยเพราะขาดคนที่เสียสละ
ป่วยเพราะภาวะทางเศรษฐกิจ
ป่วยเพราะคนทุจริตเต็มบ้านเต็มเมือง
ป่วยเพราะฝืดเคืองเรื่องทำมาหากิน
ป่วยเพราะหนี้สินภาครัฐและภาคเอกชน
ป่วยเพราะต้องผจญกับภัยทางธรรมชาติ
ยารักษาอาการป่วยภาคสังคม
ยาขนานที่ ๑
หยุดกล่าวหาว่าเขาเป็นฝ่ายผิด
หยุดคิดว่าเราเป็นฝ่ายถูก
ห่วงอนาคตของลูกหลานไทย
ให้อภัยซึ่งกันและกัน
อย่าเชื่อคำปลุกปั่นยุยง
ดำรงอยู่ในความสามัคคี
มีใจรักชาติ
ผู้มีความสามารถต้องออกมาทำงานอย่างเสียสละ
เลิกละการทุจริต - ฉ้อฉล
ดำรงตนอยู่ในศีลธรรมของศาสนา
ยาขนานที่ ๒
หยุดพล่ามว่าฝ่ายตนเป็นผู้จงรักภักดี
หยุดใส่ร้ายป้ายสีสถาบัน
หยุดทะเลาะกันสักพัก
หยุดชักใยในที่แอบแฝง
หยุดพูดคำหยาบ
หยุดก่นคำสาปแช่ง
หยุดการกลั่นแกล้ง
หยุดแย่งชิงความเป็นใหญ่
หยุดการดื้อดึง
หยุดรุมทึ้งผลกำไร
หยุดประทุษร้ายเมืองไทย
หยุดพาคนไปตายและเป็นคดี
หยุดคิดว่าตนเองเป็นคนซื่อสัตย์
หยุดขุดประวัติผี
หยุดคิดว่าคนอื่นเลวกาลี
หยุดคิดว่าตนเองดีน่านิยม
หยุดการฟังแต่พวกฝ่ายเรา
หยุดโกรธที่ถูกเขาถุยถ่ม
หยุดฟังคนชั่วช้าบ้าคารม
หยุดถล่มประเทศไทยให้วายวอด
ยาขนานที่ ๓
หยุด ทะเลาะวิวาทหยุดบาดหมาง
อย่า ริสร้างศัตรูผู้อื่นหนา
ปราม เพื่อนพ้องน้องพี่อย่าบีฑา
ห้าม เข่นฆ่ากันและกัน สุขสันต์แล.
ยาขนานที่ ๔
หยุด โกงกินสินทรัพย์คอรัปชั่น
อย่า ไปดันทุรังรั้งกฎหมาย
ปราม ลิ่วล้ออย่าจ้านจุ้นทำวุ่นวาย
ห้าม ใส่ร้ายป้ายสีโจมตีกัน
ยาขนานที่ ๕
รู้จักขอโทษ
อย่าเก็บความโกรธไว้ในใจ
รู้จักให้อภัย
ระวังใจตน
อย่าบีบคั้นอารมณ์คนอื่น
ฝืนต่อโทสะ
ละพยาบาท
อย่าพิฆาตเข่นฆ่า
ยาขนานที่ ๖
สร้างสังคมให้เป็นสังคมอุดมสุข
คิดถึงแม้ใกล้ - ไกล
รักใคร่สายสัมพันธ์
เคารพกันอย่างมั่นคง
สงเคราะห์กันในยามยาก
ระวังปากยามเจรจา
อยู่กันด้วยความสามัคคี
มีความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน
พระเทพปฏิภาณวาที
“เจ้าคุณพิพิธ”
เขียนความคิดเห็น