ตอนที่ 7 หัวจะปวด

“ช่วยด้วย! ช่วยด้วยจร้า! มีผู้หญิงเป็นลม ใครมียาดม ยาม่องบ้าง….มาช่วยกันหน่อย”

“ป้า… ป้าครับเกิดอะไรขึ้น มีใครเป็นอะไร”

“มีผู้หญิงเป็นลม อยู่ตรงโน้นนะป้าจะเอายาดมไปให้เขาก่อน”

“รดา!” รดา! ภาคิณแหวกวงไทยมุงเข้าไปดู

“อ้าว พ่อหนุ่ม เป็นแฟนแม่หนูนี้เหรอจ๊ะ”

“เอ้อ…

“เกิดอะไรขึ้นหรือคุณ มีอะไรกันเหรอ” รดาชะโงกหน้าเข้าไปดูด้วย

“เอ๋ย! รดา ยัยบ้า! ลากแขนรดาออกมาจากลุ่มไทยมุง

“เธอไปไหนมา ฉันบอกให้รออยู่ตรงนี้ ไม่เข้าใจคำสั่งฉันหรือไง” เสียงดัง

“หิวน้ำ…ไปหาน้ำกินมา นี้ไงชานม แล้วทำไมต้องเสียงดังใส่ฉันด้วย!” พร้อมกับแบมือ ยิ้มแป้น

“อะไร ของเธออีก คืออะไร” เท้าสะเอวมองดูการกระทำ ที่ไม่ต่างจาก หลานชายเขา

“ขอ เงินหน่อย ยังไม่จ่ายป้า ค่าน้ำ50บาท”

“ฮะ ไปเชื้อน้ำแต่ไม่มีเงินจ่ายแล้วเขาก็ให้น้ำเธอเนี่ยนะ”

“ก็... ใช่ซิ” พร้อมกับดูดน้ำ โกรกกกกก…

“ฉันละเชื่อเธอเลย เอานี่ ทอนมาด้วย”

“จร้า” …อีตาลุงขี้งกพูดกับตัวเอง

แล้วรดาก็กลับมาพร้อมถุงขนม หนึ่งถุง

“ไปลุงเรียบร้อยแล้ว แล้วก็นี้เงินทอนของลุง50บาท”

“แล้วก็เดินนำหน้าไปยังที่จอดรถ”

คนเดินตามหลังได้แต่ส่ายหน้า เดินตามคนตัวเล็กไป

“ผู้หญิงบ้าอะไรวะ หัวจะปวด เกิดมาพึ่งเคยเจอ”

“เข้ม! เข้มค่ะ! แขดีใจจังเลยค่ะ ที่เจอเข้ม เข้มสบายดีมั้ย” กอดแขนสนิทสนม

“แขไข! รดา คุณไปรอในรถก่อน” แกะแขนแขไขออก

“อึม ได้”

“แข คุณมีธุระอะไรหรือเปล่าพอดีผมต้องรีบไป”

“ทำไมพูดกับแข ห่างเหิน แบบนั้นค่ะเข้ม ไม่มีธุระเข้มจะคุยกับแขไม่ได้เหรอคะ แล้วเด็กนั้นใครคะ?”

“ถ้าอย่างงั้นผมไปก่อน” แล้วก็เดินไปขึ้นรถขับออกไป

“คิดว่าจะหนีแขได้นะเข้ม ค่อยดูนะเข้ม แขจะทำให้เข้มกลับมาเป็นของแขอีกให้ได้”

ตลอดระยะเวลาที่ขับรถออกมาจากตลาด รดาสังเกตว่า

ตาลุงขี้งก มีสีหน้าเคร่งขรึม บึ้งตึงตลอดเวลา

ก๊อบ ก๊อบ เสียงเขียวขนมปังกรอบ “อึม อร่อย”

โกรกกกกก เสียงดูดน้ำแข็ง ทำให้คนที่ขับรถต้องหันมามอง

“อะไรคุณมองอะไร ฉันไม่ให้คุณกินด้วยหรอกนะ อีกอย่างมันจะหมดแล้ว” ทำเป็นห่วงของเหมือนเด็ก

“ฮึอ” คิดในใจใครจะอยากไปกินกับเธอ ยัยบ๊อง

ตืด ตืดตืด “ว่าไงพี่”

“เข้มไปที่ไร่เลยนะพี่อยู่ที่ไร่แล้ว”

“ได้ครับ”