บทที่16 สานสัมพันธ์ให้ชัดเจน(หรือเปล่า)

หลังจาก ภาคิณตื่นนอนในช่วงบ่าย 

“คุณย่าครับ ทำอะไรอยู่ครับ หอมจัง” 

“เอาเข้ม มาพอดี ย่าทำข้าวต้มมัด ไว้ไปวัดพรุ่งนี้ เข้มมาชิมให้ย่าหน่อยซิ ว่ามันหวานไปหรือเปล่า นั่งรอตรงโต๊ะเลยเดียวย่ายกไปให้” 

ย่าจันทร์ห้อมก็จัดแจงใส่จานให้หลาน แล้วก็เสิร์ฟให้ถึงที่ 

“อันนี้ไส้กล้วย อันนี้ไส้เผือก และอันสุดท้ายมันม่วง” คุณย่าจันทร์หอม นำเสนอ สามไส้ 

พร้อมกับส่งช้อนให้หลานชาย 

“เข้มว่าไงอร่อยมั้ยลูก” 

“อร่อยทั้งสามไส้เลยคุณย่า หวานมันกำลังดี คุณย่าฝีมือไม่ตกเลยนะครับ” 

“งั้นก็ดีแล้ว เข้มก็กินให้หมดเลยนะลูก ไม่พอเดียวย่าเติมให้อีก ย่ามีเยอะ” 

“ครับ ย่าครับแล้วพี่ลินลี่ แทนไทย แล้วก็รดา ไปไหนกันหมดทำไมผมไม่เห็นใครเลย” 

“ไปที่ สวนผักโน้นแนะกัน เข้มถามทำไม มีธุระอะไรกับพี่ลินลี่หรือเปล่าหรือกับใคร” 

“เปล่า! ผมถามเชยๆ ไม่ได้มีธุระเลย” เสียงสูง 

“ย่ารู้หรอกว่าเข้มคิดอะไรอยู่ ชอบหนูดาเขาเหรอเรานะ” คุณย่าจันทร์หอมยิงคำถามตรงประเด็น 

“ย่ารู้!….ก็ชอบครับ” ตอบย่าเสียงอ่อยเหมือนเด็กทำผิดแล้วโดนจับได้ 

“ย่านะอาบน้ำอุ่นมาก่อนเข้ม แล้วย่านะเลี้ยงเข้มมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย มีหรือว่าย่าจะไม่รู้ แล้วชอบหนูดาเขาตรงไหนละเรา” 

“ผมก็ชอบที่รดาเป็นคน เข้ากับคนง่าย จริงใจ เป็นคนตรงๆ ไม่มีจริตจะก้าน ไม่เป็นพวกกลัวความลำบาก และที่สำคัญเข้ากับที่บ้านเราได้ทุกคน” 

แล้วย่าว่าไง” 

“โอ๊ย! หลานย่าบอกคุณสมบัติสาวมาซะขนาดนี้แล้วย่าจะว่าอะไรได้ละพ่อคุณ ย่านะไม่ขัดข้องหรอกหนูดาเป็นเด็กน่ารัก เอา ย่าเชียร์เลย” 

“ขอบคุณครับคุณย่า” แล้วกระโดดหอมแก้มย่าไปสองที 

ส่วนพี่สาวเขา เขาไม่กังวลเพราะรายนั้น เป็นห่วงรดามากกว่าเขาที่เป็นน้องแท้ๆ เสียอีก แทนไทยนี้หมดห่วงไปเลย เพราะเขาพูดคุยกันแบบลูกผู้ชายไปเคลียร์กันแล้ว 

ทีนี้ก็คงเหลือแต่เจ้าตัวซินะ 

เธอเป็นแฝนฉันแล้ว รู้ตัวบ้างมั้ย 

แล้วเมื่อไหร่หน่อฉันจะได้เป็นแฟนของเธอ………… 

“ลุงเข้มครับทางนี้ครับ” แทนไทยโบกไม้โบกมือ ให้กับลุงของเขาื่เห็น รถมอเตอร์ไซค์ อยู่ไกลๆ

“เข้มไหนบอกนัดกับลุงดำไว้ไง มาทำอะไรแถวนี้” 

“ใช้ครับแต่จะมาชวนคนที่ไม่เคยเห็นต้นทุเรียนไปดูด้วยกัน ไม่รู้ว่าจะอยากไปหรือเปล่า” 

“แทนครับ แทนอยากไป แทนอยากไป” วิ่งกระโดดโลดเต้นไปรอบๆ มอเตอร์ไซค์ ของลุง 

“ไปทำไมละจ๊ะน้องแทนช่วยป้าเก็บผักนี้แหละ

เดียววันนี้นะป้าลินลี่คนสวย จะทำหมูกระทะให้กิน” 

“หมูกระทะ แทนอยากกิน แทนอยากกิน แทนอยากกิน หมู…….กระทะ” 

“เอา แทนไทยไม่ไปกับลุงแล้วเหรอ” 

“ไม่ไปแล้วครับ ช่วยป้าลินลี่เก็บผักดีกว่า” 

“ไปมั้ยคุณ ไปดูต้นทุเรียนกัน” (อารมณ์ประมาณชวนสาวมาดูแมวที่ห้อง) 

“คุณป้าค่ะ รดา” 

“ไปซิจ๊ะ 

“จะไปได้ยัง อิดออด อยู่นั่นแหละ ผมไม่พาคุณไปหลงในดงทุเรียนหรอกน่า จะพาคุณไปกินมากกว่า” 

“เข้มพูดให้มันดีๆ หน่อย สาวที่ไหนจะไปด้วยพูดแบบนี้” 

“ผมจะพาไปกินทุเรียน! คิดกันไปโน่น ขึ้นมาเลยครับคุณผู้หญิง “ตบท้ายเบาะมอเตอร์ไซค์” 

รดาค้อน ให้ทีหนึ่ง แล้วก็ก้าวขาขึ้นมอเตอร์ไซค์ 

“กอดดีๆ นะคุณถึงเป็นรถซื้อแกง แต่มันแรงนะจ๊ะ” 

“บ้าใครจะกอด” 

บรรยากาศยามเย็นสองข้างทางคือสวนผัก ที่คนงานกำลังรดน้ำ ละอองน้ำปลิวตามลมมาโดนแขนบาง ให้ความรู้สึก สดชื่น ลมพัดเย็นสบาย ออกจากสวนผักไม่นาน ก็เห็น สวนทุเรียนที่นี่ต้นไม่สูงมากนัก ภายในสวน ร่มรื่น เย็นสบาย 

รดาตื่นเต้นมา เพราะว่านี้เป็นครั้งแรกที่ได้มาเที่ยวสวนผลไม้ 

“เป็นยังไงบ้างคุณ เห็นต้นทุเรียนของจริง เหมือนกับที่คิดไว้มั้ย” 

“ไม่เหมือน ฉันคิดว่า ต้นมันจะสูงๆ แล้วก็สวนจะรกๆ มีหญ้าขึ้นเยอะ ๆ แต่นี่มันสะอาด น่าอยู่มากเลยคุณ” 

“มาแล้วครับนายเข้ม ทุเรียนหมอนทอง หวานกรอบ อีกลูกภูเขาไฟครับของคุณย่าอันนี้ของหนูรดาพร้อมรับกินครับ”

“ขอบคุณค่ะ รดาเกรงใจจังเลยค่ะ” 

“ไม่ต้องเกรงใจลุงหรอก นายเข้มครับเป็นคนจัดให้ ลุงแค่คนปลอกทุเรียนให้เฉยๆ” 

“ขอบคุณมากคุณเข้ม เดียวฉันจะทานให้หมดเลย” 

“เอาเลยคุณไม่พอเดียวผมจัดให้ หรือคุณอยากอยู่กินทุเรียนไปตลอดชีวิตเลยก็ได้ผมยอม” 

“อยู่เพื่อกินทุเรียนเหรอคะ” รดาแกล้งถาม 

“แล้วคุณอยากอยู่หรือเปล่าละ” 

“ไม่รู้ซิ ถ้าจะให้แต่ฉันกินแต่ทุเรียน ที่สวนอื่นเข้าก็มีให้ฉันกิน” 

“ไม่ได้นะรดา! ห้ามคุณไปกินสวนอื่น เพราะสวนผมฟรีตัวกับหัวใจผมให้คุณตลอดชีวิต เลยรดา” 

“ใครเขาอยากได้ตัวคุณเข้มกัน” 

“เอา!ว่าไม่ได้นะคุณสาวๆ กรี๊ดกร๊าดผมกันจะตาย” 

“งั้นคุณก็ต้องไปหาสาวๆ พวกนั้นกันแล้วละค่ะคุณเข้ม ฉันจะกลับแล้ว!” 

“รดาแต่ผมอยากยกให้คุณคนเดียวนะ รดารอก่อน” เอาปากพาซวยแล้ว 

“เรากลับกันเถอะค่ะนี้ก็เย็นมากแล้ว เดียวป้าจะเป็นห่วงเอา” รดาแกล้งพูดเสียงแข็ง