บทที่22 งอนง้อ 

ภาคิณ เดินตามหารดาหลังจากที่เข้าได้ตัดสัมพันธ์กับแขไข และไล่แขไขกลับไป เขาอยากคุยกับรดา อยากบอกเธอว่าเขาคิดอย่างไงกับเธอ เขาไม่อยากให้รดาเข้าใจผิด

“อยู่นี้เอง ผมเดินหาคุณตั้งนาน”

“คุณจะมาเดินหาฉันทำมั้ย จะมาตามว่าฉันหรือไง ที่ด่าแฟนคุณอะ บอกไว้ก่อนนะว่าแฟนคุณมาว่าฉันก่อน

“แขไขไม่ใช้แฟนผม ผมไม่ได้มาว่าคุณ”

“แล้วคุณมาเดินหาฉันทำไม”

“ผมมาเพื่อจะบอกว่า ผมกับแขไขไม่ได้เป็นอะไรกัน จริงอยู่เมื่อก่อน ผมกับแขไขเคยรักกัน แต่เธอก็ทิ้งผมไปมีคนใหม่ ผมก็ไม่รู้หมือนกันเธอกลับมาเพราะอะไร”

“แล้วคุณไม่อยากกลับไปคืนดีกับเธอหรือไงดูเธอก็รักคุณดีออก” ถามออกไปใจก็สั่นกลัวคำตอบที่ได้รับ

“แขไขไม่เคยรักใครจริงหลอกนอกจากตัวเอง อีกอย่างผมไม่สามารถกลับไปรักแขไขได้อีกเพราะผมมีคนที่รักแล้ว และก็รักมากด้วย” ภาคิณมองสบตารดา

“แต่เขาไม่รู้หรอกว่าผมรักเขามากขนาดไหน”

“บ้า!แล้วคุณมาบอกฉันทำไม ฉันไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้นซะหน่อย ฉันไปละ”

“เดี่ยวก่อนรดา” รดาเดินไปโน่นแล้ว

“ยัยบ๋องเอย”