ตอนที่ 8 เป็นห่วงเธอ 

“มาแล้วค่ะ ป้าลินลี่เอาวางไว้ไหนค่ะ”

รดามองดูคนที่เดินนำหน้าอย่างหมั่นไส้

“จะช่วยยกหน่อยก็ไม่ได้ ตาหมีใจดำ”

“บนโต๊ะเลยจ้ะเดียวเที่ยง คนงานจะได้มากินกัน

“แล้วทำไมไม่ช่วยน้องยกของ ฮือ เข้ม” ตีแขนน้องชายไปทีหนึ่ง

“ไม่เป็นไรค่ะรดาไหวค่ะ”

รดามองเห็นคนกลุ่มหนึ่งก้มๆ เงยๆ เหมือนทำอะไรกันชักอย่าง

“ตรงโน้นเขาทำอะไรกันหรือคะคุณป้า”

“เก็บพริก เก็บมะเขือจร้าเดียวก่อนเที่ยงจะมีพ่อค้า แม่ค้ามารับเชื้อเอาไปขายต่ออีกทีหนึ่งจ๊ะ”

“รดาอยากลองเก็บพริกบ้าง ได้มั้ยคุณป้า”

“จะไหวเหรอป้าว่า”

“พี่ครับ ถ้าเขาอยากลอง ก็ช่างเขาเถอะ”

“ว่าแต่เธอจะไหวหรือเปล่า แดดมันร้อนนะอีกอย่างพริกนะแสบนะ เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน”

“ไหวซิ เมื่อก่อนฉันยังเก็บไปให้ยายตำน้ำพริกบ่อยๆ”

“มันไม่เหมือนกันยัยบ๊อง แต่ถ้าเธออยากลองก็เชิญ นี้อุปกรณ์ของเธอ”

พอได้อุปกรณ์รดาก็เดินไปหากลุ่มคนที่เก็บพริกกันอยู่

“ป้าๆ ๆ จ๊ะ ขอฉันเก็บด้วยนะจ๊ะ”

“ อ้าวอีหนูเอ็งมาจากทางไหนละ มามาทางนี้เลย ทางนั้นเขาเก็บกันไปแล้ว เหลือแต่เม็ดเขียว ๆ แล้วเสื้อแขนยาว ถุงมือหมวกเองไม่มีหรือไง มันร้อนนะ”

“เอ่อ คือฉันไม่ได้เตรียมตัวมานะจ๊ะ “แล้วรดาก็ชี้มือไปทาง นายเข้ม

“ฉันมาจากทางนั้นจ๊ะป้า”

“นายเข้มนั้นนะ”

รดาพยักหน้า งึกๆ ๆ

“แล้วเองเป็นอะไรกับนายเข้ม เมียนายเข้มหรือเปล่า”

“ ไม่ใช่ป้า ไม่ใช้”

“ ข้าก็หลงดีใจ นึกว่านายเข้ม จะขายออกกับเขาชักที”

สาวๆ วัยห้าสิบก็พากันหัวเราะสนุกสนาน

“เข้มพี่ฝากดูแลน้องด้วยนะ นี้ก็สายมากแล้ว เดียวพี่ไปรับคุณย่าที่วัดก่อน พี่เตรียมกับข้าวไว้ให้คนงานเรียบร้อยแล้ว”

“ได้ครับ”

“ลูกพี่ใครนะ น่ารักน่าชังเชียว ไปแอบมีเด็กตั้งแต่ตอนไหน”

“เด็กอะไรของแก่ นั้นนะ หลานของเพื่อนสนิทพี่ลินลี่เขา”

พูดแล้วก็เดินไปหลังรถหยิบ หมวกและเสื้อแขนยาวเดินดุ่ม ๆ ไปหาคนอวดเก่ง

“หลานเพื่อนพี่ลินลี่เหรอ แต่ท่าทางลูกพี่เราไม่น่าอยากจะมีหลานนะ เอาละโว้ยงานนี้ลูกพี่ไอ้แก้ว ไร่เรามีงานเลี้ยงแน่นอน ไอแก้วฟันธง”

“หัวเราะอะไรกันเสียงดังไปถึงท้ายไร่โน้นนะ”

“เปล่า! หัวเราะ”

“แต่ฉันได้ยิน เธอหัวเราะ”

“อ้าวคุณนี้ วัยทองหรือเปล่า บอกว่าไม่ได้หัวเราะ สาวๆ โน้นเขาหัวเราะ” รดาชี้ไปทางป้าๆๆ

“ก็แล้วไป นี้หมวก กับเสื้อแขนยาวของเธอ เดียวพี่ลินลี่จะหาว่าฉันไม่ดูแลเธอ รับไปซิ”

“คุณนี้ก็ใจดีเหมือนกันนะเนี่ย ขอบคุณ” รดายิ้มกว้างจนตาหยี

“ฉันก็ใจดีกับทุกคนนั่นแหละ อย่าคิดเข้าข้างตัวเองมากนัก”

“รับทราบค่ะ” ทำท่าทะเล้นใส่