ตอนที่ 14 จับขโมย /2

คืนที่สองของการจับโจร 

ทุกคนเตรียมพร้อม ไอ้แก้วเห็นอะไรผิดปกติผ่านเข้ามารายงานเข้ามาได้เลยนะ” 

รับทราบครับลูกพี่เข้ม แม้แต่หนูชักตัวก็ไม่พ้นสายตาแก้วไปได้ครับนาย” แก้วรับหน้าที่ดูต้นทางเข้าไร่ทางเหนือ 

“ทางลุงดำว่ายังไงบ้าง” 

ยังไม่มีอะไรเคลื่อนไหวครับนายเข้ม” ลุงดำดูต้นทางเข้าไร่ทางทิศใต้ 

เวลาผ่าพ้นไปจนถึงตีหนึ่ง ระหว่างที่แก้วนั่งสัปหงกอยู่นั้น 

“ไอ้แก้วเรียกลูกพี่เข้ม ไอ้แก้วเรียกลูกพี่เข้ม” แก้ว วอวิทยุเรียกลูกพี่เข้ม 

“ได้ยิน ว่ามา” 

มีบางอย่างกำลังมุ้งตรงมาทางสวนเรา เป็นรถกระบะไม่เปิดไฟ แล้วก็ มีคนนั้งท้ายรถกระบะมาสามคนครับลูกพี่” แก้วใช้กล้องส่องดู 

“ทุกคนประจำตำแหน่ง ปลามากินเหยื่อแล้วรอบนี้เราจะต้องไม่พลาด” สิงห์หาสั่งลูกน้อง 

ทุกคนเฝ้ามองดูการกระทำของโจร ถ่ายวิดีโอไว้เป็นหลักฐานทุกขั้นตอน ดูการตัดทุเรียน การเก็บทุเรียน การข้นขึ้นรถ อย่างชำนิชำนาญของพวกมัน นี้แสดงให้เห็นถึงมืออาชีพโจรโดยแท้ 

“ทุกคนเตรียมพร้อม นับ สามพร้อมจู่โจมจับกุม” แล้วก็หันไปบอกเพื่อน 

“มึงรออยู่ตรงนี้” 

ไม่ได้นี้มันสวนกู กูไปด้วย” 

สิงห์หามองหน้าเพื่อน 

“มึงอย่าดื้อไอ้ห่าเข้ม” สิงห์หาดุเพื่อน 

“กูดูแลตัวเองได้” 

“ตามใจมึง อยู่ข้างหลังกูไว้ อย่าเสือกยากเป็นพระเอกละเกินมันมีปืนยิงสวนมาตายเลยระมึง” 

“นับ สามแสดงตัวเข้าจับกุมได้” พรึบ ตำรวจเปิดไฟสปอร์ตไลน์ส่องไปที่หน้าโจร 

“หยุดนี้คือเจ้าหน้าที่ตำรว..” ยังไม่ทันสิ้นเสียง เสียงปืนก็ดังสวนออกมา 

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! เสียงปืนดังก้องไปทั่วสวนทุเรียน 

ผ่านไปยี่สิบนาที 

“หยุดยิง หยุดยิง” สิงห์หาสั่งลูกน้อง 

เมื่อเห็นว่าเสียงปืนฝั่งโจรเงียบไป 

“เอย พวกมึงไม่ไหวก็อย่าฝืน มอบตัวดีๆ จะได้ไม่ต้องเจ็บตัว โทษหนักจะได้เป็นเบา” สิงห์หาต่อรองกับโจร 

“ผมจะรู้ได้ยังไงว่าตำรวจจะรักษาคำพูด ไม่ยิงพวกผมตายหมกสวนทุเรียน” 

โจร หนึ่งในห้าต่อรอง หลังจากเพื่อนถูกตำรวจยิงไปหนึ่ง บาดเจ็บสาหัดอีกหนึ่ง 

กูเอาเกียรติตำรวจกูเป็นประกัน 

“ถ้างั้นผมยอมแล้วครับ” 

“ดีมาก พวกมึงทิ้งปืน ชูมือขึ้นสูง ๆ ๆ ให้กูเห็น เดินออกมาสามก้าว อย่าตุกติกนะมึง มั้ยงั้นมึงได้ไปนอนคุยกับรากทุเรียนแน่ ดีมากค่อยๆ เดินออกมา จ่าชัย จ่าสม ใส่กุญแจมือพวกมัน ถ้าพวกมันขัดขืนยิงทิ้งได้เลย” สิงห์หาสั่งลูกน้อง 

“เดียวแก่ต้องไปให้ปากคำที่สถานีตำรวจด้วยเข้ม” 

กว่าเหตุการณ์ทุกอย่างจะเรียบร้อยก็ล่วงเลยไปเช้าวันใหม่