บทที่ 23 ปองร้าย

“นังชะนีน้อยเร็ว ๆ ซิหล่อนเดียวตลาดก็วายกันพอดี น้องแทนเรียบร้อยหรือยัง”  

“แทนเรียบร้อยครับพี่เก้”  

“มาแล้วจร้าคุณนาย รีบจังเลย ยังเช้าอยู่เลย นั้น ว่าแต่คนอื่นตัวเองเติมแป้งอยู่นั่นแหละไปรอที่รถนะ”  

“กะเทยพร้อมค่ะ ไปกัน”  

“จะไปไหนกันแต่เช้าครับ”  

“ไปตลาดค่ะ คุณเข้ม ไปกับกะเทยมั้ยคะ” พูดแล้วก็บิดไปบิดมา  

“เดียวผมตามไปครับมีธุระที่ตลาดหมือนกัน”  

“ตามมาเร็วๆ นะค่ะ กะเทยรอค่ะ” เอียงคอกะพริบตาปริบๆ 

“มาแล้วจร้า ขึ้นรถซิจ๊ะเด็กๆ รออะไร”  

“ว้าว ว้าว! ตลาดเช้าที่นี่น่าเดินจังเลย อากาศก็ดี นั้นชะนีน้อยนั้นขนมขรกที่หล่อนชอบ อุ้ยตาย….มันน่าทุกอย่างเลยอะ พ่อค้าอะ”  

“น่าอะไรพี่เก้ เอาดีๆ”  

“ขนมน่ากินจ๊ะน่ากิน น้องแทนละอยากกินอะไรพี่เก้เลี้ยงทุกอย่าง”  

“แทนอยากกินเค้กช็อกโกแลต ครับพี่เก้”  

“ไปจ้ะไปกินเค้กกัน ไปนั่งรอตรงโน้นกันเลยเดียวพี่เก้สั่งให้” ผ่านไป สองนาที เค้กหน้าตาน่ากินก็มาวางบนโต๊ะ  

“อันนี้เค้กช็อกโกแลตของน้องแทน อันนี้ของรดาเค้กชาเขียว”  

“พี่เก้รู้ใจน้อง”  

“แน่นอนจร้าสาว รดา! หล่อนสังเกตมั้ยว่า ไอ้ผู้ชายสองคนนั้นนะ หล่อนอย่าหันไป มันตามเรามาตั้งแต่เราจอดรถแล้ว”  

“รดาก็รู้สึกเหมือนกัน หรือพวกมันเป็นโจรพี่เก้ รดารู้สึกไม่ชอบมาพากลแล้ว เราระวังตัวไว้ก็ดี”  

“พี่เก้ก็คิดเหมือนกันกับน้องดา ถ้ายังงั้นพี่เก้จะทำเป็นถ่ายวิดีโอน้องดากับน้องแทน แล้วก็ถ่ายให้ติดมันสองคนนั้นแหละ เกิดอะไรขึ้นเราจะได้มีหลักฐาน”  

“รดาเห็นด้วย”  

“ได้ จัดไปสาว แอคชั่นจร้า หมุนซ้าย ขยับขวานิดจร้า มองไม่เห็นหน้าพวกมัน เริ่สค่ะเห็นหน้าชัดแล้ว ดีมากจร้าสาว”  

“รดาว่าเรากลับกันก่อนดีกว่า น้องแทนเรากลับกันดีกว่านะ”  

“ครับ แต่แทนปวดฉี่ ขอแทนฉี่ก่อน”  

“ได้จ้ะ แต่อย่านานนะหนุ่มน้อย”  

“ไปกัน” ทั้งสามคนเดินออกมาจากร้านคาเฟ่แต่ยังอยู่ที่หน้าร้าน  

เป็นอย่างที่ทั้งสองสาวคิดไว้ ไอ้โจรสองคนก็แสดงตัว  

“ว่าไงน้องสาวกาแฟกับเค้กอร่อยมั้ยจะ เดียวพี่สองคนจะพาไปเดินเที่ยวตลาดต่อไปมั้ยจ๊ะ” มันไม่พูดเปล่า มือมันคว้ามับเข้าที่แขนรดา  

“เอย แก่แน่ใจหรือว่าอยากจะพาฉันสองคนไปเดินเที่ยวตลาด” ไอ้โจรสองคนได้ยินเสียงเก้ที่แมนมาก  

ถึงกับตกใจปล่อยแขนรดา  

“เอ๊ย!นี่มันกะเทยนี้หว่า ถึงว่าแม่ง..ถึงตัวใหญ่”  

“ทำไม กูเป็นกะเทยหนักหัวพ่อมึงเหรอไง”  

“เอาไงพี่ อีนังผู้หญิงที่ให้เรามาจัดการดันไม่บอกว่า อีนี่เป็นกะเทย เสียอารมณ์ แล้วอีกคนมันใช่กะเทยเปล่าวะ”  

“กูก็ไม่รู้เหมือนกัน รับเงินมาแล้วนี่จัดการมันไปเถอะ” โจรป้องปากคุยกัน  

“แล้วน้องสาวจะไปกับพี่หรือเปล่า”  

“กู ไป กูแปลงแล้ว แต่น้องกูยังไม่แปลง มึงจะเอาใคร” เก้โกหกโจร ใจดีสู้เสือไว้  

“ว่าไง บอกแล้วมันนะกะเทยแพ็กคู่มึงก็ไม่เชื่อกู 

แล้วมึงไม่ถามอีนังผู้หญิงคนที่จ้างเรามาให้มันชัดเจนวะ” โจรยังป้องปากคุยกันต่อ  

“เดียว!ฉันได้ยินนะ พวกแก่ว่าผู้หญิงที่ไหนจ้างมานะ” รดา เอยถามโจร  

“เอาแล้วมั้ยละมึงมันเสือกได้ยินที่เราคุยกัน อีนังนี้ก็เสือกหูดีจริงๆ” โจรเริ่มกระสับกระส่าย  

“แล้วเอาไงละพี่”  

“ก็หนีซิวะ มึงจะอยู่ทำขี้เกลืออะไร หรือมึงอยากได้กะเทยทำเมีย” จังหวะที่ไอ้สองโจรจะวิ่งหนีหนึ่งในพวกมันก็ไปสะดุดเข้ากับลำตีนของภาคิณเข้าอย่างจัง  

“ไอ้แก้วจับไอ้นั่นไว้อย่าให้มันหนีไปได้ ส่วนมึงลุกขึ้นมา ถ้ามึงสองตัวไม่รับสารภาพมาว่าใครเป็นคนจ้างพวกมึงมา พวกมึงได้ไปเป็นปุ๋ยผักแน่ ว่าไงใครจ้างมึงมา”  

ภาคิณมาทันได้ยินที่รดาถามโจรถึงคนจ้างวานพอดี  

“ลูกพี่เข้มครับ ไอ้พวกนี้มันลูกน้องเสี่ยกวงนี้ครับ แต่เป็นพวกปลายแถวครับ ชอบมั่วสุมกันอยู่ท้ายตลาด”  

“มึงพูดมาซิใครจ้างพวกมึงมาทำแบบนี้”  

“ถ้าพวกผมบอก สัญญาได้มั้ยว่าจะไม่ทำอะไรพวกผม” โจรกระจอกเริ่มเสียงสั้น  

แล้วไอ้โจรปอดแหกทั้งสองคนก็เล่าทั้งหมดให้ภาคิณฟัง อย่างละเอียดโดยไม่ปิดบัง แล้วก็ยำว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นไม่เกี่ยวกับเสี่ยกวง พวกมันรับงานกันเอง มีผู้หญิงมาจ้างวาน แต่ไม่รู้ว่าชื่ออะไร แต่พวกมันแอบถ่ายวีดีโอ เอาไว้ตอนผู้หญิงคนนั้นเอารูปถ่าย รดาให้พวกมันดู และจ่ายเงินรอบแรก ก็นับว่าพวกมันก็ฉลาดไม่น้อยเลย