ตอนที่ 13 อยาเห็นหน้า อยากคุยด้วย

คุยนัดแนะเวลาเรียบร้อย ได้เวลากลับไปเตรียมของ วันนี้มันต้องมาแน่เพราะเขามั่นใจ

“ลูกพี่เข้ม เวลาเดิมใช่มั้ยพี่ ผมกับลุงดำจะได้เตรียมของ” 

“ใช่อย่าลืมเช็กของให้ครบละ” 

“เข้มให้พี่ช่วยอะไรมั้ย” พี่ลินลี่เอยถามน้องชายระหว่างช่วยเตรียมไฟฉายใส่กระเป๋าให้น้องชาย 

“ไม่ต้องเลยครับพี่สาวคนสวยแค่ส่งกำลังใจให้น้องก็พอส่วนกำลังพลนะ น้องมีเยอะแล้ว” 

“ระวังตัวด้วยนะเข้มอย่าประมาทละ” 

“แล้วนี่แทนไทยอยู่ไหนครับ ไอ้ตี๋มันฝากขนมมาให้” ชูถุงขนมให้พี่สาวดู 

“ต่อเลโก้ อยู่ห้องนั่งเล่นโน้นแนะกับน้องดา เข้มเอาไปให้เองเถอะพี่จะไปหาไฟฉายให้อีกกระบอกจะได้สำรองไว้” 

ภาคิณเดินไปแอบมองหลานกับรดาเล่นกันแล้วก็ยิ้มกับตัวเอง 

“ขอลุงเล่นด้วยคน” 

“ไม่ได้ ลุงเข้มแทนจะเล่นกับพี่ดาแค่สองคน ลุงเข้มไปเล่นเกมแตะบอลของลุงเข้มเลย” 

“แต่ลุงมีขนมของชอบของแทนนาาาาา ไม่ให้เล่นด้วยก็ไม่ให้กิน” 

แทนไทยทำท่าคิด “ก็ได้แต่ให้เล่นด้วยแป๊บเดียวนะลุงเข้ม” 

“นี้ขนมของแทน” 

“ขอบคุณครับ” ไหว้ขอบคุณลุงเข้ม 

“รดา” 

“คะ” 

“ถุงนี้ของเธอ” 

“ของฉันเหรอ นี่มันเหมือนขนมที่ป้าร้านชานม ให้ฉันมาชิมเลย อย่างนี้ต้องแกะกินจะได้รู้ว่าใช้หรือเปล่า กร๊อบ ...กร๊อบ อื้อ ใช้เลย เอาเลยคุณเข้มฉันแบ่งให้คุณกินด้วย วันนี้มีเยอะ” รดาหยิบขนมปังอบกรอบให้ภาคิณ และหยิบให้ น้องแทนไทย คนละชิ้น 

“นี้ของน้องแทนครับ มาพี่ดาป้อนน้องแทนเอง” 

“ขอบคุณครับ กร๊อบ กร๊อบ” 

“อร่อยมั้ยน้องแทน” 

“อร่อยครับพี่ดา” 

ภาคิณ เมื่อเห็นรดาป้อนหลานก็อยากถูกป้อนบ้าง 

“รดาป้อนผมด้วยซิ” 

“ในมือคุณก็กินซิคุณเข้ม” 

“ใจร้ายจัง” 

เขาไม่รู้เหมือนกันทำไมเขามีความสุขทุกครั้ง ที่ได้คุยได้แกล้งยัยบ๋องรดา