ตอนที่3 โจรห้าร้อย 

นั้นใครก้ม ๆ เงย ๆ อยู่หน้าตู้เย็น หากเป็นเจ้าของบ้านก็น่าจะเปิดไฟ สมองน้อยๆ ของรดาประมวลผลทันทีนั้น นั้นมันโจร

"น้องแทนเดียวก่อน พี่ดาเห็นโจร โจรอยู่หน้าตู้เย็น มันกำลังรื้อตู้เย็นอยู่ น้องแทนอยู่ข้างหลังพี่ดาไว้ เดียวพี่ดาหาไม้ก่อน มองไปเห็นไม้กวาดวางพิงผนังห้องครัวพอดี "เอานี่แหละ"

"พี่ดาครับนั้นมัน มัน "

รดาก็พูดขึ้นมาทันที "ใช่น้องแทนนั้นมันโจร! โจรขโมยของชัดๆ ๆ แก่เจอฉันแน่ไอโจรกระจอก"

" ไอ้โจรห้าร้อยนี่แนะ นี่แนะ โป๊ก โป๊กๆ ๆ ๆ ๆ ๆ รดาใช้ไม้กวาด" ตีไม่ยัง

"โอ๊ย โอ๊ย ...ฉันแค่กินน้ำ โอ๊ย....หยุด! หยุด! ฉันบอกให้หยุด! "

"นี้อย่าบอกนะ ว่าโจรห้าร้อยอย่างนาย มาแค่ขโมยกินน้ำบ้านคนอื่น นี่แนะ นี่แนะ "

"ไม่หยุดตีใช้มั้ย"พูดแล้วก็ดึงไม้กวาดเข้าหาตัวอย่างแรง ทำให้ร่างรดาเสียหลักเซถลาไปอยู่ในอ้อมแขนโจรห้าร้อย

รดาร้องตะโกนเสียงดัง "ปล่อยฉันนะไอ้โจรบ้า"

"ไม่ปล่อย"

"ไม่ปล่อยใช่มั้ย นี่แนะ รดาทั้งกัดทั้งข่วน"

"โอ๊ย โอ๊ย ยัยหมาบ้า”

อ้อมกอดนั้นยิ่งกอดแน่นกว่าเดิม

"รดาเกิดอะไรขึ้นลูก! เสียงเอะอะโวยวายอะไรกัน "

ภาพที่ลินลี่เห็นตรงหน้าคือ น้องชายตัวแสบของเขาหัวโน หน้ามีรอยข่วน และกอดรดาแน่น

“วายตายแล้ว!เกิดอะไรขึ้น ไปกอดน้องดาทำไม เข้ม ปล่อยน้อง”

"แล้วก็ยังอีก แนะยังอีก"

"ยังอะไรของพี่ ผมถูกตีหัว แตกหรือเปล่าก็ไม่รู้"

"ยังไม่ปล่อยน้องอีก แก่กอดน้องเขาอยู่"

"ขืนปล่อยเขาก็ตีหัวผมอีกซิ"

“ภาคิณ!ขึ้นเสียงสูง เป็นอันรู้กันว่า การที่พี่เรียกชื่อจริงจังแบบนี้คือเริ่มมีความโกรธ

“ฉันบอกให้แก่ปล่อยน้องดา”

"ถ้าแก่ไม่ปล่อยฉันจะให้น้องตีแก่หัวแบะเลยเอาซิ"

"ปล่อยแล้วครับ ปล่อยแล้ว"ทำหน้ากรุ้มกริ่ม

"ร้ายนักนะ เจ้าเข้ม แก่" ลินลี่ ชี้หน้าน้องชาย

"ใครร้าย พี่ดูเขาเสียก่อนตีผมละซ้ำเลยเนี่ย"พูดแล้วก็ทำท่าทำทางเจ็บมากมาย โอ๊ย โอ๊ย

"แล้วเรื่องมันเป็นยังไงไหนเล่ามาหนูดา ทำไมหนูไปตีพี่เขา"

"คือ คือ รดาคิดว่าพี่...เอ๊ย...ลุงเขาเป็นโจรมาขโมยของ รดาก็เลย? *'•? ;:&.#, เรื่องก็เป็นแบบนี้จ๊ะ ป้าลินลี่

"แล้วแก่ทำไมไม่บอกน้องว่าแก่ไม่ใช้โจร"

"แล้วผมจะทันได้อ้าปากพูดมั้ยละ มาถึงก็ตีเอาตีเอา"

"แล้วแทนละลูกทำไมไม่บอกพี่เขา"

"แทนบอกไม่ทัน พี่ดาตีลุงเข้มไปแล้ว แทนก็เลยยืนดูอยู่ห่างๆ ครับป้าลินลี่" พูดบอกป้าลินลี่แต่ก็กลั้นหัวเราะไว้

"ป้าลินลี่อย่าดุน้องแทนเลยนะคะ รดาผิดเอง"

"ไม่มีใครผิดทั้งนั้นแหละ ถ้าจะผิดก็ต้องเป็นแก่นั่นแหละเข้ม"

"อ้าว!ผม ภาคิณน้องพี่ เป็นผู้ถูกกระทำนะ ไม่รู้แหละงานนี้ต้องมีผู้รับผิดชอบ" พูดแล้วก็เดินจากไป

“ไม่ต้องคิดมากหนูดาไปนอนได้แล้วน้องชายของป้าก็เป็นอย่างนี้แหละ ตัวหมี แต่ใจแมว”

"เข้มหรือภาคิณ ยืนส่องกระจกหันซ้ายหันขวา นี้เราแก่จนราศี,ราศีลุงจับเลยหรือวะ ...โอ๊ย... ผู้หญิงบ้าอะไรมือหนักชะมัดดีนะหัวไม่แตก ...แต่ก็หอมดี" พร้อมกับสูดลมหายใจยาวๆ .... ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยตัวแสบ