บทที่19 แผนการ

“แล้วฉันจะทำยังไงกับเธอดี รดา” ภาคิณอุ้มรดาไปวางไว้บนเตียงของตัวเอง เขานึกถึงเมื่อตอนเย็นที่พี่สาวเล่าให้เขาฟัง ที่พี่โสรยาให้ รดามาอยู่ที่นี้ก็เป็นเพราะถูกแม่เลี้ยงและลูกติดตามรังควานตลอด สืบเนื่องมาจากก่อนที่พ่อของรดาจะประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต พ่อของรดาได้ยกทรัพย์สินทั้งหมดให้รดา ทำให้แม่เลี้ยงรดาไม่พอใจจองจะทำร้ายรดาตลอด รวมไปถึงลูกติดแม่เลี้ยงรดา ก็กล่าวหาว่ารดาไปแย่งคนรักของตัวเองหาเรื่องใส่ร้าย ทำให้รดาอับอายขายหน้า แต่รดาก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรเพราะว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่เรื่องจริง 

ฝั่งแม่เลี้ยง ล่าสุดถึงกับส่งคนมารื้อร้านขายดอกไม้ทำลายข้าวของข่มขู่ ที่ร้านกันเลยทีเดียว เพื่อบีบบังคับให้รดาแบ่งทรัพย์สินให้ตัวเองบ้าง โสรยาก็ได้แค่ไปแจ้งความลงบันทึกประจำวันไว้ กลัวว่าชักวันหนึ่งหลานจะไม่ปลอดภัย เลยให้รดามาพักอาศัยอยู่ด้วย แต่ตอนนี้แม่เลี้ยงรดาไม่น่าจะทำร้ายรดาได้อีกแล้วเพราะญาติฝั่งพ่อของรดา สงสัยการตายของพ่อรดาน่าจะเป็นการฆาตกรรม สืบไปสืบมาก็เป็นจริงอย่างที่ญาติฝั่งนั้นสงสัย แม่เลี้ยงของรดากับผัวเก่าวางแผนฆ่าพ่อรดาเพื่อหวังสมบัติ แต่พ่อของรดาไหวตัวทันชิงยกทรัพย์สินให้รดาก่อน ตอนนี้ก็จับเข้าคุกไปเรียบร้อยแล้ว โสรยา ก็เลยมารับรดากลับนี้ละจ๊ะ 

คำบอกเล่าของพี่สาวเขามันทำให้เขารู้สึกโหวงเหวง เหมือนไม่มีเรี่ยวแรง แค่เขาได้ยินว่าพี่โสรยามารับรดากลับ เขาไม่อยากให้ยัยบ๋องรดากลับ เขาอยากให้อยู่ที่นี้กับเขาตลอดไป แล้วเขาจะทำยังไง 

ฉันขอโทษนะรดาเลยตามเลยแล้วกันนะก็ฉันอยากให้เธออยู่กับฉัน

ภาคิณ ใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดตามหน้าให้รดาอย่างเบามือ แก้มและริมฝีปากสีชมพูเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ มันดึงดูดเขาให้ก้มลงไปใช้ริมฝีปากของเขาสัมผัส กับแก้ม แล้วเลยไปริมฝีปากอวบอิ่มของรดาเบาๆ กลิ่นอ่อนๆ ของแอลกอฮอล์ จากลมหายใจ รดา มันทำให้เขาอยากจะทำมากกว่านั้น แต่เขาไม่ใช้คนที่ฉวยโอกาสกับคนเมาไม่รู้เรื่อง หากแต่ว่าเขาอยากจะให้มันเป็นไปตามแผนการของเขา อย่างสมจริง เขาต้องถอดเสื้อผ้า รดา เขาค่อยๆ บรรจงถอดเสื้อรดา บราลูกไม้สีดำที่ห่อหุ้มก่อนเนื้ออันนุ่มนิ่มปรากฏต่อสายตามันมีขนาดที่ไม่เล็กเลยสำหรับเขา เขาต้องใช้ความอดทนอย่างมากกับภาพตรงหน้า แล้วค่อยๆ เลื่อนมือลง ผ่านเอวคอดหน้าท้องแบนราบ ลากมือลงไป สำหรับถอดกางเกงและแพทตี๋ตัวน้อยสีเดียวกับบราลูกไม้ ภาคิณถึงกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ภาคิณไม่อาจจะทนกับภาพตรงหน้าได้รีบเอาผ้าห่มคลุมรดาทันที ตัวเข้าต้องรีบเข้าห้องน้ำเพื่อดับความร้อน จัดการกับตัวเอง 

หลังจากจัดการกับตัวเองเรียบร้อย ภาคิณก็สอดตัวเข้าใต้ผ้าห่มอีกฝั่งของเตียงนอน 

ส่วน รดาก็มือเป็นปลาหมึกลูบคลำไปทั่วตามประสาคนเมาไม่รู้เรื่อง 

“รดา เธอหยุดลูบคลำฉันได้แล้ว เธอกำลังลวนลามฉันอยู่นะเดียวฉันหมดความอดทนจะหาว่าฉันซวยโอกาสกับคนเมาไม่ได้นะ” 

มีหรือคนเมาจะรู้เรื่อง รดากลับดึงภาคิณเข้าไปกอด 

“อือ …เจ้าหมียักษ์ ทำไมตัวแข็งจัง ไม่นุ่มนิ่มเหมือนก่อน” แล้วก็ลูบ แพงขนหน้าอก ภาคิณ จนหลับไป 

“แม่คุณเอ๋ย หลับไปแล้ว แล้วฉันจะทำยังไงกับไอ้ก้อนเนื้อนุ่มนิ่มที่มันเบียดฉันอยู่” 

กว่าที่ภาคิณจะข่มตาหลับได้ก็เกือบรุ่งเช้า