“ลินลี่ นี้โสรยานะ สบายดีมัยหล่อน

“สบายมากจร้าสาวอยู่กับธรรมชาติขุนเขาและป่าไม้

“แล้วหล่อนละ บอกจะมาหาฉันเป็นปีเป็นชาติ ก็ไม่มาชักที ฉันนี้ละเคืองหลอนจริงๆ เลย

“อย่าเพิ่งเคืองฉันเลย ฉันจะไปหาหล่อน แน่ๆ แต่ยังไม่มีเวลา”

“ลินลี่ ฉันจะรบกวนหล่อน ฝากหลานฉันไปพักอยู่กับหล่อนชักระยะ หล่อนจะขัดของหรือเปล่าวถ้าหล่อนตกลงฉันจะให้หลานฉันเดินทางวันพุธเลย”

“เดียว! หล่อนไปแอบมีหลานตั้งแต่เมื่อไหร่ทำมั้ยฉันไม่รู้” แล้วก็มันเกิดอะไรขึ้น

“ลูกของน้องสาวนะ แม่น้องดาเสียตั้งแต่เด็กส่วนใหญ่อยู่กับยายเรื่องมันยาวไว้ฉันเล่าให้หล่อนฟังที่หลัง”

“ได้นะได้ว่าแต่หลานหล่อนจะอยู่ได้หรือเปล่าที่นี่ไม่เหมือนกรุงเทพนะ

“อยู่ได้น้องดานะอยู่ง่ายกินง่าย หล่อนตกลงนะเดียวฉันจะส่งรูปน้องดาหลานฉันไปให้

แล้วก็วันพุธน่าจะถึงตอนค้ำหล่อนอย่าลืมไปรับหลานฉันนะ ฉันฝากดูแลหลานฉันด้วยนะ

รักนะเพื่อน จุ๊บ จุ๊บ”

“รดาเดินทางขึ้นรถทัวร์จากกรุงเทพมาตั้งแต่เช้าตรู่ โดยมีป้าโส หรือป้าโสรยามาส่ง”

รดาได้รับคำบอกเล่าจากป้าโส เย็นวันอังคาร บอกว่าป้าอยากให้หนูไปเที่ยวผ่อนคลาย ป้ามีเพื่อนทำไร่ทำสวนผักที่นั้นอากาศก็ดี อยากให้หนูไปเที่ยวดู ป้าซื้อตั๋วรถทัวร์ไว้ให้แล้วให้รดาเก็บเสื้อผ้า และออกเดินทางพรุ่งนี้ได้เลย พอถึงแล้วจะมีคนที่ไร่ลุงเข้มมารับจ๊ะ

รดาไม่ได้ขัดของอะไรเพราะงานเขียนนิยายที่รดาทำอยู่สามารถทำได้ทุกที่ดีเสียอีก รดาจะได้มี ไอเดีย ใหม่ๆ ใส่เข้าไปในนิยาย

รดามาถึงที่หมายเป็นเวลา 16.00 น. มองหาคนที่จะมารับ

หนู หนู”

“หนูเหรอ” พร้อมกับเอามือชี้ที่ตัวเอง

“ก็หนูนั่นแหละจะใครเสียอีก หันซ้าย หันขวา รอใครมารับ”

“คนที่ไร่ลุงเข้มค่ะ”

“ไปขึ้นรถ”

“ป้าคนสวย มารับหนูหรือคะ”

“แล้วจะไปหรือเปล่าละ” ลินลี่ ค้อนขวับให้กับสาวน้อย เมื่อได้รับคำชม

รดายืนคิด อะไรบางอย่างหันซ้ายหันขวา จะไปกับป้าคนนี้ดีไหมถ้าเกิดคุณป้าหลอกเราละ

“คือ…หนู…... หนู …”

“ฉันไม่หลอกหนูหรอก ฉันนะเพื่อนป้าหนูนะ โสรยานั้นนะเพื่อฉัน ป้าของหนูใช้เปล่าละ

“ใช้คะ ป้ารู้จัก ป้าโสด้วย”

“ต้องรู้จักซิ นั้นนะเพื่อนรักฉันจะ”

“อ้อ…แป๊บหนึ่งนะคะ ป้าโสรยาโทรมาค่ะ ..ค่ะป้า หนูถึงแล้วมีคนที่ไร่มารับค่ะ คุณป้าที่มารับบอกว่าเป็นเพื่อนกับป้าโส หนูกำลังจะโทรไปถามป้าพอดีเลย

“ใช้จร้าใช้จร้า นั้นนะป้าลินลี่เพื่อนป้าเอง งั้นป้าขอคุยกับลินลี่หน่อย”

“ป้าค่ะ...ป้าโสอยากคุยด้วย”

“ว่าไง…ได้… โอเคร...เดียวฉันดูแลให้…. ได้…หลานแกก็เหมือนหลานฉันนั่นแหละ แล้วเจอกัน...บาย”

“ไปกันได้หรือยัง”

“ค่ะ

“ว่าแต่หนูชื่ออะไรละจ๊ะ”

“ชื่อ รดา ค่ะเรียกน้องดา ก็ได้คะ

“ป้าชื่อ ลินลี่จ๊ะ ที่นี่มีแต่ป่าแต่เขานะ ค้ำมาก็จะเงียบมากหนูจะอยู่ได้มั้ยลูก

“อยู่ได้คะคุณป้า”

เส้นทางเข้าไร่ไม่ค่อยมีรถวิ่งสวนทางกันชักเท่าไรนานๆ ที่ถึงจะมีวิ่งสวนมาชักคัน สองข้างทางส่วนใหญ่เป็นป่ามีชาวบ้านทำไร่ข้าวโพดบ้าง มีขายของป่าสองข้างทางปะปลาย ต้นไม่เขียวชอุ่ม มีรีสอร์ตสำหรับนักท่องเที่ยว ให้เห็นอยู่ไม่น้อย

“คุณป้าค่ะ ที่เห็นขาวๆ อยู่บนเขานั้นใช้วัดมั้ยค่ะ

“ใช่จ้ะเป็นวัดและสถานที่ท่องเที่ยวชื่อดังของที่นี่ไว้ป้าจะพามาไหว้พระ”

รถวิ่งมาอีกไม่นาน ก็เห็นป้ายทางเข้าไร่

…ไร่ลุงเข้ม…