Episode 147 : โทษของการทำลายคนดี
ผู้ประทุษร้าย ในท่านผู้ไม่ประทุษร้าย หาอาชญามิได้ ด้วยอาชญา ย่อมพลันถึงฐานะ ๑๐ อย่างใดอย่างหนึ่งทีเดียว คือ พึงถึงเวทนาอันหยาบ ความเสื่อม ความแตกแห่งสรีระ ความเจ็บไข้อย่างหนัก ความฟุ้งซ่านแห่งจิต ความขัดข้องแต่พระราชา ความกล่าวตู่อย่างทารุณ ความเสื่อมรอบแห่งหมู่ญาติ ความย่อยยับแห่งโภคะ อีกประการหนึ่ง ไฟป่าย่อมไหม้เรือนของผู้นั้น เพราะความแตกแห่งกาย เขาผู้มีปัญญาทราม ย่อมเข้าถึงนรก ฯ
ผู้ใดใจสามานย์ ทำลายลาญผลาญคนดี
ด้วยทุบหรือด่าตี หรือด้วยเล่ห์เพทุบาย
ทำลายความดีงาม ด้วยข่าวทรามจนเสียหาย
ผู้นั้นพึงมั่นหมาย รับเคราะห์ร้ายอันช้ำตรม
หนึ่ง เกิดโรคาพาธ โรคอุบาทว์สาดสาสม
ดุจมีดอันแหลมคม เชือดแทงอยู่มิรู้วาย
สอง เสียซึ่งสินทรัพย์ รวยแล้วกลับล่มสลาย
ขัดสนจนวันตาย อย่ามั่นหมายมีอยู่กิน
สาม ถูกคนเกลียดชัง ไปกระทั่งทั่วทุกถิ่น
ถูกตีด่าเป็นอาจิณ ถูกทำร้ายกายพิการ
สี่ โรคอันแรงร้าย เกิดในกายมหาศาล
ไร้แพทย์พยาบาล หาหยูกยามาบรรเทา
ห้า จิตของผู้นั้น ต้องจาบัลย์พลันโศกเศร้า
ฟุ้งซ่านร่านร้อนเร่า บางคนหนาเป็นบ้าบอ
หก รับราชการ ยศดักดานพานทดท้อ
เพราะผลตนคดงอ ต่อผู้ไม่ให้ร้ายตน
เจ็ด ถูกเขาเล่าลือ ต้องเสียชื่อทุกแห่งหน
เผอิญให้เดินชน คดีความเลวทรามเอง
แปด เล่าเขาเหล่านี้ ย่อมเป็นที่หน่ายเขนง
ญาติปล่อยลอยเท้งเต้ง เกลียดชังหน้าระอาใจ
เก้า มีธุรกิจ ก็เพี้ยนผิดจนเผลอไผล
กอปรการงานใดใด ผลกำไรไม่เกิดมี
สิบ ไซร้ไฟไหม้บ้าน ทรัพย์ศฤงคารพานป่นปี้
อุทกภัยไม่ปรานี วาตภัยไล่บีฑา
ผู้ใดใจสามานย์ ทำลายลาญคนดีหนา
พินาศสิบมาตรา มรณาตกนรก ฯ
พระเทพปฏิภาณวาที
(เจ้าคุณพิพิธ)
View : 0Share :
Write comment