Episode 56 : อยู่อย่างเชิดหน้า มรณาไปสู่สวรรค์

   อยู่อย่างเชิดหน้า มรณาไปสู่สวรรค์

          (เรื่อง โพธิราชกุมาร)

   อตฺตานญฺเจ  ปิยํ ชญฺญา รกฺเขยฺย นํ สุรกฺขิตํ

ติณฺณมญฺญตรํ  ยามํ ปฏิชคฺเคยฺย ปณฺฑิโต ฯ

  หากว่าบุคคลพึงรู้ว่าตนเป็นที่รักไซร้ พึงรักษาตนนั้นไว้ ให้เป็นอัตภาพอันตนรักษาดีแล้วบัณฑิตพึงประคับประคองตนไว้ตลอดยามทั้งสามยามใดยามหนึ่งฯ

     เกิดมาเป็น  มนุษย์ สุดประเสริฐ

 รักไว้เถิด   ชีวิตนี้   มีความหมาย

 และรู้ว่า   วันหนึ่ง   ถึงความตาย

 เร่งขวนขวาย  ทำหน้าที่  ให้ดีงาม

    ในวัยเด็ก พากเพียร เรียนหนังสือ

 ให้เลื่องชื่อ  วิชาการ  คนขาน – ขาม

 วัยหนุ่มสาว  อย่าบันเทิง   ระเริงกาม

 อยู่ในความ   ประหยัด    หัดเก็บออม

    เลี้ยงลูกหลาน ให้ดี มีศีลศักดิ์

 คนประจักษ์  เลื่องลือ  ชื่อก็หอม

 ยามแก่เฒ่า  สังขาร  พานหงำงอม

 ต้องพรั่งพร้อม  ด้วยบุญ  หนุนนำพา

    หมั่นให้ทาน จนชิน ศีลให้เคร่ง

 สวดมนต์เก่ง  พุทธพจน์  บทคาถา

 อย่าประมาท   ในชีวัง  สังขารา

 มีปัญญา ในไตรลักษณ์ หลักความจริง

  หลักไม่เที่ยง เลี่ยงไม่ได้ กายเกิด–แก่

 ป่วยไข้แน่  แลต้องพราก   จากทุกสิ่ง

 เมื่อชีวิต   ดับลับลา   อย่าประวิง

 ได้พึ่งพิง  บุญกุศล  ที่ตนทำ

    ถ้ารักตัว  ประมาณตัว อย่ามัวช้า

 อย่าอ่อนล้า  ประมาท  พลาดถลำ

  ใช้ชีวิต   ดีงาม  ตามคลองธรรม

 ตายแล้วล้ำ   เริงร่า   เมืองฟ้าแล ฯ


View : 0

Share :


Write comment