EP 218 : ยอม ๆ กันบ้าง

Episode 218 : ยอม ๆ กันบ้าง

ในการอยู่ร่วมรักครองเรือน สำหรับคู่สมรส-คู่บ่าวสาว มันจะต้องมองผ่านเรื่องบางเรื่อง เรื่องบางเรื่องต้องมองผ่านไป สิ่งที่เขามีที่แก้ไม่ได้ เราต้องมองผ่านไป เหมือนบนใบหน้าของเราสวยหมดหล่อหมดแต่มีขี้แมลงวันเล็กนิดเดียว ถ้าเราไม่มองผ่าน คิดว่ามันเป็นตำหนิเราก็ตำหนิมันเรื่อย แต่ถ้าคิดว่ามันเป็นสัญลักษณ์เป็นเอกลักษณ์มัน ก็น่าดู สมมติว่าอาตมามีไฝที่มุมปาก มันเป็นตำหนิหรือเป็นสัญลักษณ์ เป็นตำหนิ สมมติว่ามีไฝใต้ตาอีกที่ มองเป็นเอกลักษณ์ก็ได้ จะมองเป็นสัญลักษณ์ก็ได้ มองเป็นข้อตำหนิก็ได้

เรื่องอะไรต่าง ๆ เกี่ยวกับการอยู่กับคู่ครองอย่าไปมองเรื่องเล็ก ยอม ๆ กันเสียบ้าง อาตมาเคยอ่านหนังสือและเจอข้อความแปลจากเพลงภาษาอังกฤษ อาตมาจำชื่อคนแปลไม่ได้ จำได้แต่ว่าเป็นนักแปลนวนิยายที่เก่งมาก ท่านแปลเพลงนี้เป็นคำร้อยแก้ว ในเพลงนั้นบอกว่า “ยอมฉันบ้างสักเล็กน้อย เพื่อความรักที่ยืนยาว” อาตมาจึงขอกล่าวต่อท่านทั้งหลายว่า....

ยอมฉันบ้างบางกรณีนะที่รัก

เข้าข้างฉันอย่าหาญหักแม้จักผิด

การประนีประนอมยอมความคิด

เพื่อชีวิตรักไม่แตกถึงแยกทาง

เธอรู้ว่า ฉันผิดอย่าอิดหนา

เธอและฉันใช่เทวาบนฟ้ากว้าง

แม้จะพลาดไปนิดผิดไปบ้าง

ก็เป็นอย่างทางรักเก่าเขาเป็นกัน

เธอว่าฉันผิดแล้วเธอไม่มีผิดเลยหรือตลอดชีวิต ยอม ๆ กันบ้างนะ ทางรักเก่าที่เขาเป็นกัน เขาอยู่กันได้เพราะเขายอม ๆ กัน

โลกใบนี้จักงดงามด้วยความรัก

ถ้ารู้จักโอนอ่อนและผ่อนผัน

เธอผิดพลั้งฉันให้อภัยพลัน

ฉันผิดนั้นเธอปล่อยวางฉันบ้างสิ

เธอดีถูกฉันก็รับประทับจิต

ยามพลั้งผิดฉันก็ไม่หน่ายแหนงหนี

รักคือทางสองแพร่งแห่งไมตรี

เราต้องมีการกูลเกื้อเมื่อพลั้งไป

เธอจะถูกหรือผิดจงคิดรู้

ฉันจะอยู่ร่วมเรียงชิดเคียงใกล้

เพื่อทางรักสีขาวอันยาวไกล

ทําบอดใบ้บางกรณี นะที่รัก.

อาตมาขอบอกท่านผู้อ่านว่า... “ทำบอดใบ้บางกรณีนะที่รัก” นำคำพูดนี้ไปพูดกับคนที่เรารัก แล้วก็ทำใจกับคนที่เรารัก บอดใบ้เสียบ้างเราก็จะมีความสุขในครอบครัวของเรา

พระเทพปฏิภาณวาที

“เจ้าคุณพิพิธ”