Episode 210 : แกล้งกันไป แกล้งกันมา
หลวงตายืนดูความเรียบร้อยของลานวัด ในขณะที่นักเรียนวิ่งเล่นในเวลาหยุดพักกลางวัน เป็นอุปนิสัยที่ห่วงใยเด็ก ๆ ซึ่งเป็นลูกหลาน แต่เด็กชายใฝ่ดีกับเด็กหญิงพอเพียงมองไม่เห็นหลวงตา เพราะมีเจดีย์บังอยู่....
ด.ช.ใฝ่ดี : อย่าหนีนะ พอเพียง...มาให้ตีเสียดีดี
ด.ญ.พอเพียง : เรื่องอะไรจะยอมให้ตีล่ะ
เณรหนุ่ย : อะไรกันใฝ่ดี พอเพียง เอาขยะมาเล่นแบบนี้ไม่ดีเลยนะ แล้วจะแกล้งกันทำไม
ด.ญ.พอเพียง : ใฝ่ดีน่ะสิคะมาแกล้งพอเพียงก่อน พอพอเพียงแกล้งกลับบ้างก็ไม่ยอม มาไล่ตีพอเพียงใหญ่เลย
เณรหนุ่ย : นี่...ใฝ่ดี พอเพียง จำที่หลวงตาเคยสอนได้ไหม เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวรน่ะ ส่งเสียงดังอย่างนี้เดี๋ยวหลวงตาได้ยินนะ
หลวงตา : ไม่ใช่เดี๋ยวได้ยินหรอกได้ยินเต็มหูเลยเชียวละ มานี่ทั้งเณรทั้งเด็ก ดื่มน้ำให้เย็นใจหายเหนื่อยก่อน
เณรและเด็กทั้งสองยกมือไหว้หลวงตาด้วยความนอบน้อม
หลวงตา : เอาละ...เณรหนุ่ย เมื่อสักครู่บอกพอเพียงและใฝ่ดีว่าอย่างไรนะ?
เณรหนุ่ย : กระผมเห็นเขาเล่นกันแล้วก็ทะเลาะกัน ฝ่ายโน้นแกล้งไป ฝ่ายนี้โต้ตอบมา ก็เลยสอนตามที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า...
นะ หิ เวเรนะ เวรานิ สัมมันตีธะ กุทาจะนัง
(น หิ เวเรน เวรานิ สมฺมนฺตีธ กุทาจนํ)
ในกาลไหน ๆ มาแล้ว เวรย่อมไม่ระงับด้วยการจองเวร
หลวงตา : เณรหนุ่ยเก่งมากที่จำพระพุทธพจน์ได้แล้วนำไปสอนเพื่อนทันการณ์ทันเวลา แต่การจะสอนใครนั้น ต้องดูตัวเราก่อน บางทีความรู้ดี แต่อายุน้อยหรือไล่เลี่ยกัน พวกเขาก็ไม่เชื่อ จะสอนใครต้องดูว่าเขาเชื่อถือเราหรือเปล่า ?
: คนที่เขาจะเชื่อถือนั้น เพราะ...
อายุมากกว่า
วิชาความรู้ดี
มียศศักดิ์และชาติตระกูลสูงกว่า
มีคนนับหน้าถือตาเป็นจำนวนมาก
หลวงตา : พอเพียงและใฝ่ดี การเป็นเด็กนั้นต้องระวังในการเล่นกัน หลวงตาขอฝากเป็นข้อคิดให้พวกเธอไปสังวรระวัง เพื่อมิให้การเล่นสนุกเป็นทุกข์เพราะทะเลาะกัน และขอให้ท่องจำให้ขึ้นใจ เวลาจะเล่นครั้งใดท่องในใจแล้วค่อยเล่นกับเพื่อน ...
เอ้า...ท่องตาม
เล่น อย่าเล่นรังแก
แหย่ ถูกเขาแหย่อย่าถือโกรธ
ผิด เมื่อเราผิดต้องรีบขอโทษ
โกรธ ระงับโกรธด้วยการให้อภัย
เล่น อย่าเล่นรุนแรง
แกล้ง เรื่องที่เพื่อนพอรับได้
โกรธ ถ้าเพื่อนโกรธรีบขอโทษเร็วไว
อภัย เมื่อเพื่อนผิดโดยไม่เจตนา
หลวงตา : หลวงตาจะเขียนไว้ที่ลานวัดและลานโรงเรียน เพื่อพวกเด็ก ๆ ทั้งหลายจะได้ไม่ทะเลาะกัน
: อ้อ...ถ้าเล่นด้วยกันแล้วมีอะไรพลาดพลั้ง อย่าร้องไห้ไปฟ้องพ่อแม่นะ เดี๋ยวจะกลายเป็นชะนวนให้ผู้ใหญ่ทะเลาะกัน ไปเถอะ...มีอะไรก็รีบไปทำเดี๋ยวมืดค่ำแล้ว งานจะค้างคาอากูลเสียเปล่า ๆ
ด.ช.ใฝ่ดี : เราไม่แกล้งพอเพียงแล้วก็ได้ ไปช่วยพี่เณรเก็บขยะดีกว่า
ด.ญ.พอเพียง : ขอโทษนะใฝ่ดี คราวหน้าพอเพียงจะไม่แกล้งใฝ่ดีอีกแล้ว...ไปเก็บขยะด้วยกันนะ
ด.ช.ใฝ่ดี : พอเพียง... นี่ถ้าหลวงตาไม่สอนพวกเรา ๆ ก็คงต้องทำงานเดียวดายเลย ขอบพระคุณหลวงตาจริง ๆ นะ
เณรหนุ่ย : ใฝ่ดี...พอเพียง... ลืมขอบคุณใครคนหนึ่งหรือเปล่า ? ใครคนที่ปิดทองหลังพระมา9ลอดน่ะ ...หลวงพี่เณรองค์นี้ ไม่มีใครเห็นความดีเลยหรือ.. ?
เด็กทั้งสอง : แค่นี้ก็ต้องทวงบุญคุณด้วย โอ๊ย..! บุญคุณท่วมหัวเลยครับหลวงพี่เณร...ฮิ.ฮิ..ฮิ... !
พระเทพปฏิภาณวาที
“เจ้าคุณพิพิธ”
View : 0Share :
Write comment