ตัวตนใหม่ของสยามในโลกา :การต่างประเทศในสมัยรัชกาลที่ 7

การต่างประเทศของสยามตั้งแต่ ค.ศ.1920 (พ.ศ.2463) ถึง ค.ศ. 1938 (พ.ศ.2481) ซึ่งเป็นกาลเวลาที่พาดผ่านสมัยรัชกาลที่ 7 มีทั้งความต่อเนื่องและความเปลี่ยนแปลงในบริบทปัจจัยทั้งภายในและภายนอกประเทศซึ่งมีอิทธิพลต่อการดำเนินการความสัมพันธ์กับต่างประเทศ สาระและประเด็นสำคัญ ได้แก่ การเจรจาแก้ไขสนธิสัญญาไม่เสมอภาคกับประเทศตะวันตก การมีบทบาทที่แข็งขันในสันนิบาตชาติ ซึ่งเป็นเวทีระหว่างประเทศ ความสัมพันธ์กับมหาอำนาจ และพระราชกรณียกิจของพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวในการเสด็จพระราชดำเนินเยือนดินแดนเพื่อนบ้านและประเทศตะวันตกต่างๆ ทั้งหมดแสดงให้เห็นถึงการปรากฏ “ตัวตน” และทิศทางใหม่ของสยามในการดำเนินความสัมพันธ์กับต่างประเทศในฐานะที่เป็นประเทศเอกราชที่มีความเท่าเทียมกับนานาอารยประเทศ