คนหาปลา

เสกสรรค์ ประเสริฐกุล ทำงานเขียนมานับตั้งแต่ยังเป็นนักศึกษาในรั้วมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แต่ผลงานเขียนของเสกสรรค์ ประเสริฐกุล เริ่มเผยแพร่อย่างเป็นทางการเมื่อเขายุติบทบาทนักปฏิวัติสังกัดค่ายพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย เขาวางปืนและยอมแพ้ต่อรัฐบาลไทยกลับเข้าสู่สังคมเมืองอีกครั้ง ภายหลังได้รวบรวมงานเขียนของตนเองนำมาตีพิมพ์เผยแพร่ และยังคงทำงานเขียนต่อเนื่องยาวนานถึงสามทศวรรษงานเขียนของเสกสรรค์ ประเสริฐกุล ในช่วงทศวรรษแรก ได้แรงบันดาลใจมาจากงานกิจกรรมทางการเมืองตั้งแต่เมื่อยังเป็นนักศึกษา ซึ่งเขาเคยเป็นแกนนำนักศึกษานำมวลชนเดินขบวนในเหตุการณ์ 14 ตุลาคม 2516 กระทั่งทำงานเป็นนักปฏิวัติ ได้เห็นชีวิตของคนชายขอบ ผู้พ่ายแพ้ที่สังคมทอดทิ้ง ดังที่เราจะได้เห็นชีวิตเจาะลึกของเหล่าชาวไร่ชาวนาคนป่าเขาบนดอยต่างๆ รวมไปถึงชนชั้นแรงงานที่ถูกนายทุนและสังคมเมืองเอารัดเอาเปรียบ ในช่วงทศวรรษหลังของชีวิตการทำงาน ประเด็นในงานเขียนของเสกสรรค์ ประเสริฐกุล กว้างขวางมากขึ้นไม่จำเพาะเจาะจงเฉกเช่นงานเขียนในช่วงทศวรรษแรก หากรวมเอาลักษณะหลายสิ่งหลายอย่างทั้งความคิด อารมณ์เบื้องลึกความกังวล ความร้าวราน ไปจนถึงชีวิตในบทบาทต่าง ๆ ของเขาเอง ทำให้งานเขียนของเสกสรรค์ ประเสริฐกุลในช่วงนี้เปิดไปสู่การค้นหาความสงบภายในมากขึ้น ขณะเดียวกัน เขายังไม่ทิ้งประเด็นสังคมและการเมืองที่เคยมีส่วนร่วมกับมันไว้หากเขียนด้วยมุมมองที่หลากหลายขึ้นคนหาปลา นิยายเรื่องแรกของเสกสรรค์ ประเสริฐกุล ซึ่งอาจกล่าวได้ว่าผู้เขียนเป็นผู้ที่มีภารกิจรัดตัวดังนั้นจึงมีนิยายไม่กี่เล่มที่เขาได้มีเวลาเขียนขึ้นจริงๆ สักครั้ง โดย คนหาปลา เป็นนิยายที่ผู้เขียนพยายามเขียนขึ้นตั้งแต่่ยังเรียนปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยคอร์เนล สหรัฐอเมริกา และสามสิบปีต่อมา ผู้เขียนจึงได้หยิบนำมาปรับปรุงอีกครั้งนับจากการตีพิมพ์ครั้งแรก โดยแรงบันดาลใจของนิยายเรื่องนี้มีมาตั้งแต่ครั้งที่ผู้เขียนยังทำงานเป็นนักปฏิวัติอยู่่ตามป่าชายแดน ได้มีโอกาสสัมผัสกับคนหาปลาเลี้ยงชีพตามเรือนแพ จึงไม่ต้องสงสัยเลยว่าเหตุใดเมื่ออ่านหนังสือเล่มนี้แล้ว จึงทำให้ผู้อ่านรู้สึกราวกับตัวเองได้เป็นคนหาปลาอยู่ตามชายแดนด้วยตนเอง