ดนตรีศตวรรษที่ 20 (TWENTIETH-CENTURY MUSIC)

ดนตรีศตวรรษที่ 20 มีลักษณะทางดนตรีหลากหลาย ขณะที่ดนตรีลักษณะหนึ่งเกิดขึ้นแต่ยังไม่สูญหายไป ดนตรีลักษณะอื่นก็เกิดขึ้นในช่วงเวลานั้นเช่นเดียวกัน ซึ่งลักษณะทางดนตรีทั้งสองอาจแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง หรืออาจมีความคล้ายคลึงกันก็เป็นได้ ดังนั้นชื่อเรียกลักษณะทางดนตรีจึงมักเป็นชื่อของกระแส (-ism) หรือสำนวนดนตรี เช่น ดนตรีอิมเพรสชัน หรือดนตรีนีโอคลาสสิก มิใช่ชื่อของยุคดนตรีเหมือนกับยุคคลาสสิก หรือยุคโรแมนติก นอกจากนั้นดนตรีศตวรรษที่ 20 มีลักษณะทางดนตรีที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของนักประพันธ์แต่ละคน ซึ่งบทประพันธ์ของนักประพันธ์บางคนอาจไม่ได้จัดอยู่ในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง แต่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของนักประพันธ์คนนั้นๆ เอง ตำราเล่มนี้ให้ความสำคัญกับลักษณะเฉพาะตัวและวิวัฒนาการทางดนตรี รวมถึงวิธีการประพันธ์ของนักประพันธ์แต่ละคน มากกว่าเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์และบริบททางสังคม ส่วนเนื้อหาในตำราเล่มนี้จำกัดเฉพาะลักษณะดนตรีอะคูสติก (Acoustic Music) โดยไม่รวมถึงดนตรีอิเล็กทรอนิกส์ (Electronic Music) อีกทั้งเรียงลำดับตามช่วงเวลาและเหตุการณ์สำคัญที่เกิดขึ้น ดังนั้น เนื้อหาหลักๆ จึงแบ่งออกเป็น 4 ส่วน คือ บทนำ ดนตรีก่อนสงครามโลกครั้งที่ 1 ดนตรีระหว่างสงครามโลกทั้ง 2 ครั้ง และดนตรีหลังสงครามโลกครั้งที่ 2