โพธิ์ หนุ่มใหญ่วัยสี่สิบแปด เจ้าของร้านกาแฟเชิงเขาใหญ่ จำเป็นต้องทิ้งร้านกลับมาดูแลแม่ที่ขาหัก ใส่เฝือกทั้งสองข้าง เวลาและพลังงานในชีวิตของเขาหมดไปกับการดูแลแม่ตั้งแต่เช้าจรดค่ำ ไม่มีแม้แต่เวลามานั่งดริปกาแฟเก๋ ๆ
.
ถ้านั่นยังทำให้หงุดหงิดไม่พอ เขายังต้องผจญแก๊งป้าข้างบ้านที่คอยจุ้นจ้าน สอดรู้สอดเห็น เจ้ากี้เจ้าการ และหนึ่งในแก๊งป้า คือเทียนหอม คนข้างบ้านอายุรุ่นราวคราวเดียวกันอที่เป็นติวเตอร์กวดวิชาดูแลแม่ ๑๐๑ ให้เขา
“เป็นผู้ชายแล้วอาบน้ำแม่ เช็ดจิ๋มเช็ดตูดแม่ไม่ได้หรือไง อย่ามาทำเป็นดัดจริตดีดดิ้นหน่อยเลย”
.
โพธิ์อยากกรีดร้อง อยากท้าทายระบบมนุษย์ป้า แต่นอกจากไม่สำเร็จ เขายังต้องร่วมมือกับเทียนหอมและแก๊งป้าข้างบ้าน ปราบเหล่ามิจฉาชีพที่ออกอาละวาดหลอกลวงคนแก่ โดยไม่ทันเฉลียวใจเลยว่า ตัวเองก็กำลังถูกมิจจี้จ้องเล่นงานอยู่เช่นกัน
.
เทียนหอมเคยบ่นกับเขาว่า “มันจะมีอยู่ช่วงนึงที่จู่ ๆ คำว่ามนุษย์ป้า คำว่าป้าข้างบ้าน กลายเป็นคำด่า คำส่อเสียดจิกกัด ฉันไม่ชอบเลย โลกนี้มีเรื่องลบ ๆ ร้าย ๆ มีคำด่ามากพอแล้ว ทำไมต้องไปเพิ่มความเกลียดชังให้คำว่าป้าอีกล่ะ”
.
นั่นสิ โพธิ์ชักจะเห็นด้วยกับเธอ เพราะเขาได้รู้แล้วว่า การมีป้าข้างบ้านเป็นของตัวเองนั้นนับเป็นเรื่องมงคลแก่ชีวิต ทำให้อุ่นอกอุ่นใจ และหวานหอมไปทั้งใจเหลือเกิน