จู่ๆ น้ำฝนก็ตกกระทบใบหน้าของแทโอ ฝนตกกลางฤดูหนาวแทนที่จะเป็นหิมะ แถมยังให้ความรู้สึกอบอุ่นนิดๆ ด้วย แทโอหัวเราะอย่างขมขื่น ดูเหมือนแม้กระทั่งสภาพอากาศก็ยังเล่นตลกกับชีวิตเขาที่หลงทางอยู่บนโลกใบนี้
เขาได้ยินเสียงโห่ร้องของผู้คนชัดเจนแจ่มแจ้ง เหมือนว่าการนับถอยหลังเข้าสู่ปีใหม่จะเริ่มขึ้นในไม่ช้า แทโอออกแรงเดินขณะที่ได้ยินเสียงผู้คนนับเลข ทั้งร่างสั่นเทิ้ม ฟันขบกัด ดวงตาปิดแน่น ตอนนี้เวลากำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
ห้า! สี่! สาม! สอง! หนึ่ง!
“เฮงซวยเอ๊ยยย!”
แทโอกระโดดออกนอกราวกั้นชั้นดาดฟ้า
ทว่าใครจะคาดคิดว่าชีวิตที่หลุดลอยไปแล้วของเขาจะถูกรีเซ็ตกลับมาใหม่อีกครั้ง…