ผิดปกติเหมือนกัน ไม่ได้แปลว่าสิ่งนั้นปกติ

ความอปกติในร่างกายและจิตใจของเรามาจากสังคมที่อปกติ แต่ไม่ว่าจะโรคจะร้ายเพียงใดก็ตาม
หนังสือเล่มนี้บอกว่ามันไม่ใช่ผู้ร้าย โรคคือเรื่องราวของเรา คือความเป็นมาที่เราสั่งสมไว้
โรคคือความปราถนาดีของร่างกายที่พยายามชี้จุด “อปกติ” ให้เราเสมอ จงเงี่ยหูฟังร่างกายตัวเอง
ทุกวินาทีมันส่งเสียงบอกเราตลอดมา ตั้งแต่กระซิบเบาๆ เป็นความเจ็บป่วยเล็กๆ น้อยๆ ที่หาสาเหตุไม่เจอ
ถ้าไม่มีใครรับฟัง มันก็จะตะโกนเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ กลายเป็นความอปกติระดับวิกฤต
อย่างมะเร็งหรือกลุ่มอาการภูมิต้านทานตัวเอง“นี่ไง นี่ไง... นี่คือสิ่งที่จิตใจเธอเก็บกดเอาไว้ คลี่คลายมันเถอะ”