บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน เล่ม 10 ตอน สิบปี

“สิบปี” สำหรับผมมันคือความทรงจำชั่วนิรันดร์ ตัวผมเองเริ่มจากตั้งใจปล่อยให้เนื้อเรื่องปลายเปิด จนถึงสุดท้ายตัดสินใจเขียนตอนจบออกมา สภาพจิตใจได้เกิด
การเปลี่ยนแปลงขึ้น เหมือนกับเปลี่ยนจากวัยรุ่นคนหนึ่ง เป็นคนชรา ผมตั้งใจจะเขียนเครื่องหมายมหัพภาคให้กับวันเวลาในช่วงนี้ของตนเองจริงๆ ผมอยากให้มันเป็น
ความสมบูรณ์ เป็นความสงบนิ่ง เป็นความโอบรับ 

บัดนี้ที่ได้เกลาแก้ “สิบปี” อีกครั้ง ผมยังรู้สึกถึงความอดทนและพลังแห่งการเขียนในช่วงเวลานั้น และได้แต้มเติมส่วนเว้าแหว่งภายใต้แรงกดดันทางอารมณ์
ในตอนนั้นบางส่วน 

การลงนิยายเป็นตอนๆ ในคราวนั้นเป็นเรื่องที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้ ประสบการณ์ร่วมกันของคุณกับผม สุดท้ายจะถูกหลงลืม มันอาจเป็นความทรงจำในชีวิต
พวกคุณที่อาจแจ่มชัด อาจพร่าเลือนด้วยเช่นกัน แต่ประสบการณ์ในช่วงนั้นมันคือนิรันดร์ และเป็นสิ่งที่การขัดเกลาปรับแก้นี้มิอาจเข้าถึงได้ซ้ำ 

สรุปว่า ขอขอบคุณวันที่ 17 สิงหาคมของปีนั้น “สิบปี” เป็นเรื่องราวที่อ่านสนุก ถ้าคุณเป็นนักอ่านเก่าคนหนึ่ง เชิญเสพมันได้อย่างวางใจ