สาปภูษา

"ผ้าห่มสะพักตาดทองผืนนั้นสวยงามนัก

หากรอยด่างตรงมุมของผ้านั้นแลดูคล้ายกับหยดเลือด

มากกว่าร่องรอยที่กาลเวลาฝากเอาไว้

หยดเลือดที่เกิดจากความอาฆาตพยาบาทของเจ้าสีเกด

เจ้าหญิงที่นิราศร้างมาจากแดนไกล...

เจ้าหญิงลาวผู้อาภัพปักผ้าผืนนี้ขึ้นมา

ด้วยดวงจิตอันรุ่มร้อนด้วยไฟโทสะ

แรงแค้นอันรุนแรงยังคงสิงสู่อยู่ในผ้าผืนงาม

แม้เวลาจะเนิ่นนานนับร้อยปี

เรา...สีเกด ขอสาปแช่ง

ทุกฝีเข็ม ทุกเส้นไหม

ข้าจะขอทำลายชีวิตของทุกคน!"