นวนิยายขนาดสั้นของโธมัส มันน์

โธมัส มันน์ (Thomas Mann) เป็นหนึ่งในนักประพันธ์เยอรมันที่มีชื่อเสียงมากที่สุดคนหนึ่งในคริสต์ศตวรรษที่ 20 เขาได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรม ใน ค.ศ. 1929 และผลงานวรรณกรรมของเขายังได้รับความสนใจจากผู้อ่านชาวเยอรมันอย่างแพร่หลายมาจนถึงปัจจุบัน ตลอดระยะเวลากว่า 60 ปี ที่เป็นนักประพันธ์ โธมัส มันน์สร้างสรรค์ผลงานวรรณกรรมที่มีชื่อเสียงมากมาย ส่วนใหญเป็นผลงานประเภทร้อยแก้ว มีทั้งผลงานขนาดยาวหรือที่เรียกว่า “โรมาน” (Roman) ซึ่งแปลวา “นวนิยายขนาดยาว” และผลงานขนาดสั้นที่โธมัส มันน์นิยมเรียกว่า “โนเวลเลอ” (Novelle) ซึ่งอาจแปลเป็นภาษาไทยได้ว่า “นวนิยายขนาดสั้น” (อำภา โอตระกูล 2552, 176-181) นวนิยายขนาดยาวที่สร้างชื่อเสียงให้แก่เขาได้แก่ นวนิยายเรื่อง บ้านบุดเดินบรูคส์ความเสื่อมของตระกูล (Buddenbrooks: Verfall einer Familie) (ค.ศ. 1901)ภูเขามนต์ขลัง (Der Zauberberg) (ค.ศ. 1924) โยเซฟและพี่น้อง (Joseph undseine Br.der) (ค.ศ. 1933-1943) และ ดอกเตอร์เฟาสทุส (Doktor Faustus)(ค.ศ. 1947)