ระหว่างช่วงเวลาเมื่อกองทัพคนเถื่อนกรีธาพลตีกรุงโรม จนถึงการค้นพบและรื้อฟื้นศิลปะที่ถูกลืมเลือนไป มันคือยุคสมัยอันยาวนาน
ยุคสมัยแห่งความมืด ความไม่แน่นอน ความรุนแรงและอวิชชา
ยุคสมัยแห่งความแตกแยกและการหลอมรวม
ยุคที่ศาสนาคือปัจจัยสำคัญ เพราะมันคือตัวกำหนดชะตากรรมหลังความตาย
ยุคสมัยแห่งการฟื้นฟูเบื้องต้น ที่จะเป็นก้าวแรกก่อนจะฟื้นฟูเต็มกำลังในยุคหน้า
นี่คือ “ยุคกลาง” ยุคคั่นระหว่างความเรืองรองของยุคโบราณ และอรุณรุ่งของยุคสมัยใหม่