นิเวศวัฒนธรรมในความเปลี่ยนแปลง

ประเทศไทยเป็นประเทศที่มีความอุดมสมบูรณ์ที่สุดในโลกแห่งหนึ่งที่มีความหลากหลายทางชีวภาพ มีที่ทำกิน มีอาหารอุดมสมบูรณ์ กำลังกลายเป็นประเทศเพื่อขาย เพื่อประมูลของนายทุนนานาชาติที่พร้อมเข้ามาแทนที่สังคมเกษตรกรรมแต่เดิม ที่ผู้คนมีที่ทำกินมีบ้านมีเมืองเป็นชุมชนมนุษย์มาช้านานให้เปลี่ยนไปเป็นสังคมอุตสาหกรรมที่นายทุนต่างชาติเข้ามาเป็นเจ้าของแผ่นดิน จนในไม่ช้าพื้นที่แทบทุกตารางนิ้วของประเทศก็คงตกเป็นกรรมสิทธิ์ของคนต่างชาติไปหมด โดยที่ผู้ที่เรียกตนเองว่าคนไทยก็คือ “ทาสติดที่ดิน” การเข้าไม่ถึงความต้องการของคนในท้องถิ่นคือสิ่งที่เป็นปัญหาของรัฐไทยในทุกวันนี้ ชาวบ้านในท้องถิ่นต่างๆ ที่มีสภาพแวดล้อมอยู่กับภูเขา ต้นน้ำลำธาร แม่น้ำ ห้วยคลองหนองบึง อ่าว และท้องทะเลต่างปรับตัวเพื่อทำมาหากินในพื้นที่มาอย่างต่อเนื่องยาวนาน แต่กระบวนการที่เรียกว่า “การพัฒนาจากภายนอก” ที่เปลี่ยนรูปแบบการผลิตจากยังชีพมาเป็นการผลิตจำนวนมากเพื่อการส่งออก ส่งผลกระทบต่อวิถีชีวิตและวัฒนธรรมอย่างรุนแรง จนผู้คนในท้องถิ่นบางแห่งก็ปรับตัวได้และมีอีกเป็นจำนวนมากไม่สามารถรับการเปลี่ยนแปลงนี้ได้