บันทึกเมืองแมว

“ฉัน” และเพื่อนขับเครื่องบินไปตกบนดาวอังคาร เพื่อนของฉันเสียชีวิต ฉันต้องติดอยู่อย่างโดดเดี่ยวบนดาวอังคาร 

ดินแดนโบราณกว่า 2,000 ปี  ในไม่ช้าฉันก็ได้พบกับผู้อาศัยบนดาวดวงนี้ซึ่งเป็นมนุษย์ แต่หน้าเหมือนแมว  ฉันโดนชาวแมว

จับตัวไป และได้พบกับหัวหน้ากลุ่มที่เรียกว่าแมงป่องใหญ่ที่ช่วยฉันเอาไว้  เขาเป็นเจ้าของบ้านที่เป็นเจ้าของสวน “ใบเพ้อเจ้อ” 

(เปรียบเหมือนฝิ่น) ยาเสพติดที่ชวนให้แมวทุกตัวต่างก็หมกมุ่นจนสูญเสียศักดิ์ศรีและความคิดอย่างสิ้นเชิง ข้าวก็ไม่กิน 

งานก็ไม่ทำ น้ำก็ไม่อาบ เอาแต่เฝ้ารอจะกินแต่ใบเพ้อเจ้อ ใช้ชีวิตอยู่ได้ด้วยการขายของเก่าที่สะสม เครื่องลายคราม หนังสือ 

แมงป่องใหญ่จ้างให้ฉันเป็นคนเฝ้าสวนเพื่อปกป้องใบเพ้อเจ้อของเขา จนฉันได้เรียนรู้ภาษาและทำความคุ้นเคยกับ

ประเทศและวัฒนธรรมของดาวแมว โดยมีแมงป่องใหญ่และแมงป่องเล็ก ลูกชายของเขาคอยแนะนำ  ฉันพบกับปัญหามากมาย

ในสังคมเมืองแมว รวมถึงการปฏิบัติต่อผู้หญิงอย่างเลวร้าย การขาดสุขอนามัย และมาตรฐานอาคารที่ย่ำแย่  ใครเข้าเรียน

มหาวิทยาลัยในวันแรกก็ถือว่าเรียนจบได้ใบประกาศ พิพิธภัณฑ์ก็เต็มไปด้วยห้องว่างเนื่องจากข้าวของถูกขายให้กับชาวต่างชาติ   

นักการเมืองเวลาพูดถึงเรื่องราชการก็ง่วงเหงาหาวนอน แต่พอพูดถึงโสเภณีก็ตาตื่นทันที   เมื่อมีคนถูกฝังทั้งเป็นเพราะบ้านพัง 

มีแต่ชาวแมวมามุงดู แต่ไม่มีใครยื่นมือเข้ามาช่วย จน “ฉัน” ต้องดึงเอาจิตวิญญาณแห่งชาติ (สกุลเงินของประเทศแมว) ออกมา

นั่นแหล่ะ ชาวแมวถึงจะยอมออกมาช่วย

การถกเถียงทางการเมืองถูกครอบงำ  พอได้ยินข่าวว่าต่างประเทศมีการปฏิรูปก็อยากจะปฏิรูปบ้าง...จนชาวแมว

จำนวนมากถูกฆ่าตายในการปฏิวัติและในที่สุดประเทศก็ถูกรุกรานโดยมหาอำนาจต่างชาติ ผู้รุกรานขังแมวที่เหลือไว้ในกรง 

และชาวแมวก็ลงเอยด้วยการกัดกันเองจนตาย 

หลายเดือนต่อมา ฉันก็ได้รับการช่วยเหลือจากยานอวกาศฝรั่งเศสที่บินผ่านมา