ADVENTURE WORLD ONLINE VOL.4

หน้าหนาวมาเยือนแล้ว ไม่รู้ว่าคุณผู้อ่านมีใครได้ใส่เสื้อกันหนาวกันบ้างแล้วลูกแมวขาวดำเองยังไม่มีโอกาสได้ใส่เท่าไร เพราะแม้อากาศจะเย็นเมื่ออยู่ในที่ร่ม แต่พอออกกลางแจ้ง แดดก็ยังจัดอยู่ดี ช่วงนี้ลูกแมวขาวดำได้มีโอกาสใกล้ชิดกับหลานชาย คนที่เคยไปช่วยเลี้ยงตอนเพิ่งหัดคลาน (ใครติดตามอ่านในเว็บเด็กดีคงจะรู้) ช่วงหลังจากที่เขาเดินเก่ง หลานชายก็ติดแม่แจ ใครชวนไปไหนก็ไม่ไป ขนาดลูกแมวขาวดำเขายังไม่ยอมเข้าหาเลย แต่หลังๆ มานี่ลูกแมวขาวดำออกอาการงงนิดหน่อย เพราะอยู่ดีๆ เจ้าหลานชายตัวดีก็ติดแจ ขอให้ได้เห็นหน้าลูกแมวขาวดำสักครั้ง จะตามติดไปไหนไปด้วย เคยถึงขนาดไม่ยอมเข้าห้องน้ำแม้ว่าจะปวดฉี่เอามากๆ เพราะกลัวว่าลูกแมวขาวดำจะหนีกลับบ้าน ไม่ยอมอยู่เล่นด้วยอีก เหตุการณ์ล่าสุดคงเป็นขอตามไปห้องสมุดใกล้ๆ กับสำนักงานเขตด้วยลูกแมวขาวดำปั่นจักรยานไปเพราะห้องสมุดไม่ได้ไกลมาก หลานชายเห็นก็วิ่งเข้ามาหาแล้วถามว่า “ยายจ๋าไปไหน” ลูกแมวขาวดำก็ตอบว่าไปห้องสมุด หลานชายรีบปรี่เข้ามาเกาะจักรยานแล้วบอกว่า “หนูอยากไปด้วย” แต่ไม่ต้องรอให้อนุญาตเพราะเจ้าตัวปีนขึ้นมาซ้อนท้ายเป็นที่เรียบร้อย พอแม่ดุก็ร้อง บอกให้ไปล้างมือล้างเท้าก่อน (เพราะเปื้อนขี้ดินเต็มไปหมด) ก็ไม่ยอม ขนาดลูกแมวขาวดำลงจากรถเขาก็ยังไม่ยอมลง เพราะกลัวว่าลงแล้วลูกแมวขาวดำจะหนีไปคนเดียว พอกลับมาก็ชวนขึ้นบ้านอีก ถ้าไม่ตามขึ้นไปหลานชายก็จะเป็นฝ่ายตามลูกแมวขาวดำมาแทน แต่ถ้าห้ามไม่ให้ตามมาก็จะร้องไห้ โวยวายเสียงดังลั่นจนกว่าจะมีใครยอมตามใจ ลูกแมวขาวดำคิดว่าหลานคงเหงา เพราะแถวบ้านมีแต่เด็กโตต้องไปโรงเรียน ไม่มีเพื่อนเล่นด้วย แต่ถ้าหากเขาเข้าโรงเรียนแล้ว ก็คงจะติดเพื่อนจนไม่ยอมสนใจลูกแมวขาวดำอีกก็ได้นะ พูดถึงเรื่องเอาแต่ใจแล้ว เด็กๆ ทำก็ดูน่ารักดี แม้ว่าบางครั้งจะทำให้เรารู้สึกรำคาญใจอยู่บ้างก็ตาม แต่พอนึกถึงคนที่โตๆ แล้วเอาแต่ใจเล็กน้อยก็ดูน่ารักดีมากไปหลายๆ คนก็บอกว่านาถีบ (เอ่อ...เปล่าพูดเองนะ) มนุษย์ทุกคนย่อมต้องการการเอาใจใส่ หากเป็นแต่ฝ่ายรับ โดยไม่คิดเอาใจใส่คนที่ใส่ใจเราบ้าง ก็อาจทำให้เขาน้อยใจได้และหากนานวันเข้า เขาก็อาจตีจากเราไป ไม่มาดูแลเอาใจใส่กันอีกแก้วน้ำที่ว่างเปล่าย่อมไม่อาจเติมเต็มแก้วอีกใบที่ว่างเปล่าได้ การเอาใจใส่ไม่ใช่อะไรที่ใหญ่โตแล้ฟุ่มเฟือยเลยแม้แต่น้อย แค่คนเราก็มักละเลยไม่ให้ความสำคัญกับมัน ทั้งที่ตนเองต้องการถูกเติมเต็มจากคนที่เรารัก แต่กลับลืมที่จะเติมเต็มให้คนที่รักเราบ้าง หากเป็นเด็กๆ ถูกละเลยคนก็จะมองว่าเป็นเด็กมีปัญหา ขาดความรักความอบอุ่น พอเริ่มโตก็จะออกไปหาสิ่งที่ขาดไปนอกบ้าน ครอบครัวก็ดูเหมือน จะห่างไกลคำว่าครอบครัวออกไปมากขึ้น พอนึกได้ พอคิดที่จะใส่ใจกับมัน บางที เราอาจพบว่ามันสายไปเสียแล้ว... ยิ่งหน้าหนาวแบบนี้หลายคนคงอยากได้รับการเติมเต็มความอบอุ่น (แม่บอกว่าก็ไปซื้อเสื้อกันหนาวมาใส่เซ่) แถมยังเพิ่งผ่านช่วงมหาอุทกภัยมา หลายครอบครัวคงหันหน้าเข้าหากัน เข้าอกเข้าใจกัน และเอาใจใส่กันมากขึ้น นอกจากอุ่นกายแล้วหัวใจของทุกคนก็คงอบอุ่นขึ้นด้วยแน่ๆ