ฝั่งแสงจันทร์

    ภาพความหลังเมื่อครั้งอดีตฉายขึ้นมาในความทรงจำ ไม่เพียงตัวละครที่ผมจำลองมาจากชีวิตเพื่อน ๆ ที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุข บางคนในจำนวนนั้นก็ด่วนจากไปก่อนวัยอันควร ความเป็นมาสืบเนื่องก่อน จะเป็นนิยายเรื่องแรกในชีวิตการเขียน เรียกทั้งรอยยิ้มเศร้า และน้ำตาที่คล้ายจะก่อตัวขึ้นอีกคำรบ

    หวนนึกถึงห้องใต้หลังคาอันร้อนอบอ้าว พิมพ์ดีดกระเป๋าหิ้วเก่า ๆ ที่เวียนเข้าออกโรงรับจำนำแทบทุกเดือน โต๊ะทำงานขาหักไปข้าง เก้าอี้หัวโล้นไม่มีพนักพิง ด้วยข้อจำกัดของชีวิตและเครื่องมือเครื่องใช้ ไม่ได้เป็นอุปสรรคใดเลยต่อการสร้างงาน บางวันเอนหลังนอนราบลงกับพื้น หลับไปงีบหนึ่ง รู้สึกตัวตื่นอีกครั้ง แววตาของตัวละครในเรื่องเหมือน ส่องฉายจากฟ้าไกล ประดุจแสงจันทร์เรือเรืองในคืนเพ็ญ และเป็นค่ำคืนที่ชาวเรืออวนดำต่างร่าเริงในหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่พวกเขาผูกพัน