ไร้สัญชาติและตัวละครอื่น ๆ

ด้วยสุ้มเสียงที่ดูเป็นกันเอง แต่กลับซ่อนรายละเอียดของชีวิตเอาไว้อย่างแยบยล โดยเฉพาะปัญหาไร้สัญชาติของคนชายขอบ คนที่เราพบเห็นได้ตามรายตะเข็บของประเทศ ที่บางครั้งเราทำได้แค่เหลือบมองแล้วเดินผ่านไป แต่บัญชา อ่อนดี มีสายตาแบบที่นักข่าวมี เขารายงานออกมาด้วยลีลาและสำนวนชวนอ่าน ฉายภาพชีวิตด้วยเครื่องฉายชั้นดี บนจอแห่งความจริง ไม่เว้นแม้แต่ชีวิตของชาวบ้านธรรมดาสามัญ หรือแม้แต่นักเลงที่กล้าพูดว่า ปืนกู กูต้องยิงเอง นอกจากนั้นบัญชา อ่อนดียังสำรวจตรวจสอบลงไปในระดับความลึกของของคำว่าปัจเจกชนตั้งคำถามและท้าทายให้ตอบออกมาอย่างกล้าหาญ แม้แต่กับตัวเขาเอง