หนังสือเล่มนี้เป็นการศึกษาประวัติศาสตร์กฎหมายไทย
จากรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2492
ซึ่งนับได้ว่าเป็นต้นแบบของบทบัญญัติหมวดพระมหากษัตริย์
ที่รัฐธรรมนูญในภายหลังได้นำมาสืบสานต่อยอด
โดยใช้รายงานการประชุมรัฐสภาที่พิจารณาร่างรัฐธรรรมนูญฉบับนี้
เป็นขอบเขตหลักในการศึกษา
เนื่องจากรัฐสภาเป็นองค์กรที่มีอำนาจพิจารณา
และให้ความเห็นชอบร่างรัฐธรรมนูญดังกล่าว
และสมาชิกสภาผู้แทนหลายนายได้อภิปรายอย่างมีหลักการ
ไปตรงมา วิพากษ์วิจารณ์ความไม่เหมาะสมของบทบัญญัติต่างๆ
ด้วยความมุ่งหมายให้พระมหากษัตริย์ดำรงสถานะที่เหมาะสม
ในรัฐธรรมนูญ อย่างที่ไม่อาจพบได้อีกในการประชุมรัฐสภาในยุคหลัง
จึงเป็นเรื่องอดีตที่น่าสนใจอันยังคงมีประโยชน์ต่อปัจจุบันและอนาคต
ในกาลสมัยที่การศึกษาเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์
เป็นที่สนใจของนักเรียนนักศึกษา และประชาชนททั่วไป