พระไตรปิฎกศึกษา

"โบราณว่า ""พระงามที่จน คนงามที่รวย"" ภิกษุใดอวดร่ำรวย

ดูถูกดูหมิ่นภิกษุรูปอื่นที่ไม่ร่ำรวยเหมือนตน ไม่ต่างกับ

หนอนรันขี้ กินเต็มท้องแล้วร้องอวดหนอนรันขี้ตัวอื่นว่า

เห็นไหม ๆ ข้ามีขี้กินเยอะเลย หนอนรันขี้ ภาคอีสานเรียกว่า

""กุดจี๋ขี้"" มันป็นขี้เป็นก้อน ๆ แล้วก็ใสไป พระที่อวดร่ำรวย

ปัจจัยสี่ก็เห็นจะเรียกว่า ""พระกุดจี่ขี้"" นั่นแหละครับ ไม่มีอะไร

ไปมากกว่านั้น..(เนื้อหาบางตอนในเอฬกสูตร)